Bu aralar kendimi farklı hissediyorum .
Kurşun gibi ;
Hani o tabanca ateşlenir ve o kurşun mutlaka birin canın yakarya o gibi .
O kurşun mutlaka kanla kaplanır .
Solmuş bir çiçek gibi;
Ölüme yaklaştığını fark edip solmaya başlaması gibi .
Yavaş bir şekilde yapraklarım soluyor .
Ateş gibi ;
Bir anda her yere umut ve ışık sağlayıp .
Ateşin gücü kalmayınca sadece gri bir kül olması gibi .
Ay gibi ;
Her akşam gökyüzünde yıldızların ışıkları ile parlarken.
Ayda bir de olsa yok olup gitmesi gibi .
Deniz mavisi gibi ;
O mavi rengi gökyüzüne muhtaç olmak gibi .
Deniz gökyüzü olmadan sadece ses olduğu gibi .
Hani yapboz yaparsın ama bir parça kaybolur o zaman o yapboz hep eksik kalır.
O gibi .
Aslında sadece hissediyorum her an karanlıkta kalıp kaybolacak gibi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Kayıp Yazılar
Non-Fictionİçimde çığlık attan bir kişi var dünyaya bağırmak istediklerim ama ben bu kadar cesaretli değilim. Dünyam da mavini her tonu bulunduğu . Aşk ,sevgiyi ,özlemi, farklılıkları , cesaret v.b bir çok duyguyu taşıyan Anka kuşları var . Burda yazdıklarım...
