Kendim kullanılmış hissetmek;
Bu aralar bana en çok hissettiğim şey . Neden peki insanlar neden mutluyken yanımızda üzgün ken milyonlarca kilometre uzakta . Bu aralar çok üzgünüm ama bun anlatacak kimsem yok . Korktuğum şeyler var ama koruyacak kahraman yok . Korkunç rüyalar görüyorum ama tılsım yok . Tek kaldım buralar kimseden ses yok . Neden hep ben gitmek zorundayım bir kere onlar gelse yardım etse . Ama bu kadar bencil bir varlıktan ne beklenir ki . Korkularım kendim yenmem gerek , kabuslar kendim tılsım olmama gerek . Mutluyken yanımda olan herkesi silmem gerek silmemiz gerek . Ama bir türlü o insanlar yok edemiyoruz nedenin bilemeden hala yanımızda tutuyoruz . Salakmıyız bilmiyoruz ama yinede yanımızda tutuyoruz . Belki tek mutlu olmamak için saklıyoruz . Mutluyken de olsa bir kere sevildiğimiz hissetmek istiyoruz .
Mutluyken de olsa yanında olan bir iki kişi görmek anca kendimiz sihirbaz ilizyonlar inanmak gibi .
Hile olduğun biliyoruz ama yinede ona inanarak şaşırıyoruz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Kayıp Yazılar
Non-Fictionİçimde çığlık attan bir kişi var dünyaya bağırmak istediklerim ama ben bu kadar cesaretli değilim. Dünyam da mavini her tonu bulunduğu . Aşk ,sevgiyi ,özlemi, farklılıkları , cesaret v.b bir çok duyguyu taşıyan Anka kuşları var . Burda yazdıklarım...
