Umut ışıklarım söndü. Kim kapattı lambaları?
Artık müzik notolarında kendimi kaybedemiyorum. Çünkü onların da yalandan yaratıldığını öğrendim.
Çocuklarına kahkahalarına tebessüm edemiyorum. Çünkü büyüyünce ağlayacaklarını biliyorum.
Denize bakıp huzur bulamıyorum. Biliyorum çünkü bu kıyısı durgunsa başka kıyılarda fırtınalar kopuyor.
O kadar karanlıkta kaldım ki aydınlığı unuttum sanki. Hissetmiyorum sadece hatırlıyorum.
İçimdeki sesler kayboldu. Doğru yolu bulamıyorum.
Çığlık çığlığa bağıran seslerin fısıltıya dönüştüğünü hissediyorum.
İçimdeki umutlar kayboldu. Yıprandığımda bıraktım hayal kurmayı.
İçimdeki yazılar kayboldu. Kafamdaki senaryoları ateşe attılar her gece karanlığımda.
Umut ışığım kayboldu, kapattılar lambaları.
Her gün mutlu olma sebebim lambaları kapatanın ta kendisiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Kayıp Yazılar
No Ficciónİçimde çığlık attan bir kişi var dünyaya bağırmak istediklerim ama ben bu kadar cesaretli değilim. Dünyam da mavini her tonu bulunduğu . Aşk ,sevgiyi ,özlemi, farklılıkları , cesaret v.b bir çok duyguyu taşıyan Anka kuşları var . Burda yazdıklarım...
