Helemaal alleen

Niet gemakkelijk

Ze had haar profielfoto veranderd: een foto van haar en Lien, ik ken haar nog, ze zat bij ons in de klas. Ze had haar status ook veranderd: Lien is de beste Haha... Klinkt misschien heel suf en misschien denk je zo van: trek je je daar iets van aan? Wel ja, eigenlijk wel. Het raakt me dat ik zo... vervangbaar ben.
Maar goed ze was toch niet online dus ging ik een beetje filmpjes kijken. Ik legde mijn laptop terug weg en ging naar mijn kamer. Ik verveelde me. In België zou ik op dit moment op school zitten, of eten, of met vriendinnen naar de stad zijn, maar niet doelloos rond zitten kijken in mijn kamer.
Ik richte het een beetje in: bureau bij het raam, bed tegen de muur tegenover de deur, mijn hoekje met mijn zitzak en laptop en mooie lichtjes. Het zag er nog best wel gezellig uit.
Ik hoorde de voordeur opengaan. 'We zijn terug thuis schat! Alles goed?' Zei mama. Ja hoor, antwoordde ik. Ze gingen het eten beginnen klaarmaken. Het was 7 uur. Ik rammelde maar wachtte geduldig af tot het etenstijd was. Daarna ging ik een beetje op Facebook en Instagram, je weet wel.
En ik bekeek foto's. Foto's van ons twee: in de tuin, in Duitsland op vakantie... Ze zijn zo mooi maar ik wist niet wat ik er mee moest doen. Ze ophangen zou veel te oppervlakkig zijn maar ze in de doos wegstoppen is ook geen gepaste optie.
Weet jij het Sophie? Wat moet ik met ons twee, onze herinneringen? Moet ik ze vergeten en opnieuw beginnen of moet ik mijn leven verder gaan zoals het ging en aan jou blijven denken. Ik zal het antwoord nooit weten.
'Komen eten', riep papa na een uurtje. Toen we aan de tafel zaten zei ik: 'Ieuw wat is dit? Nee serieus het zag er echt niet uit. 'Typisch eten van hier, proef maar' zei mama. Eerlijk, het was echt niet te eten maar goed, ik wou mama en papa niet teleurstellen. Na het eten ging ik weer naar boven en ging ik op mijn zitzak zitten met mijn laptop. Anna was online en ze belde me.
Hey Anna.
Hey
Hoe gaat het?
Goed met jou?
Ook goed maar moet gaan sorry.
Dag
Wat een saai gesprek was dit! Echt waar Sophie, ik heb nog nooit zo een saai gesprek met Anna gehad. Maar ja, niet moeilijk, ik was aan de andere kant van de wereld. Ik keek op de wekker: 10 uur.
Mijn ouders maakten zich klaar om te gaan slapen maar ik was nog niet moe. Ik ging nog een toertje maken. Toen ik buitenging kwam er tegelijk iemand buiten uit het huis naast ons. En die iemand herkende ik maar al te goed...
X Lara