Helemaal alleen

Verhuiswagen

Dag Sophie,

Sorry dat ik vorige keer zo abrupt eindigde, maar ik kon even niet meer schrijven. Ik zit nu op het vliegtuig. Waarschijnlijk vraag je je af waarom.

Mama zei die vrijdag: kind, we zullen moeten verhuizen. 5 woorden die mijn leven compleet veranderden. We leefden hier toch zo vredig, in het hartje van België! Kan je het geloven, we gaan naar Kaapstad verhuizen! Godverdomme aan de andere kant van de wereld! Zonder vrienden, lekker eten, leuke parken... Zonder leven gewoon! Ik weet zeker dat jij hetzelfde zou gereageerd hebben. Maar goed, ik denk niet dat ik er iets aan gedaan zou kunnen hebben. We hadden te weinig geld om hier te blijven wonen, en papa ging daar 'zogezegd' een betere job hebben.

Ik ging niet meer naar school voor die week om de verhuizing voor te bereiden. Ik licht mijn vriendinnen niet in, daar had ik nu even echt geen zin in.  Ik besloot omdat ik toch maar een week had die week depri in mijn bed te liggen, te hopen dat het allemaal een droom was. *tring*, ik had een berichtje van Anna, mijn beste vriendin. Alles ok met je? Maak me zorgen, sms wanneer je wilt xxx
Waarschijnlijk heeft mijn mama haar ingelicht, maar ik antwoordde niet.

Gisteren ging voor de laatste keer een tochtje op de fiets maken, langs het park waar ik altijd speelde wanneer ik klein was, langs de tennisbaan waar ik iedere week een potje tennis speelde met Robine, het zwembad waar we altijd zo een lol hadden. Als laatste ging ik langs mijn school, ik ging op het bankje zitten en na te denken over alle mooie momenten die ik hier heb meegemaakt. Ik zal het missen, dat weet ik zeker. Het waterballonengevecht op de speelplaats, met mijn vriendinnen dansen, opgelucht zijn wanneer de leerkracht de toets was vergeten. Al die kleine dingen die samen mijn hart vormen.
Het was 4u dus ging ik Anna bellen. Ze nam meteen op met een bezorgde stem. Het enige wat ik zei was: kan ik nu langskomen? Tuurlijk antwoord ze, Robine komt ook. Oke antwoordde ik en haakte af. Ik stond terug recht, pakte mijn fiets en ging naar Anna's huis. Kolkstraat nummer 23, nooit zal ik dat adres vergeten. Ik glimlachte toen ik het huis zag en stapte naar binnen. Anna en Robine kwamen aangelopen en omhelsde me. Dat vond ik zo leuk. Ze begrepen me ook al zei ik niks. We gingen op haar kamer Netflix kijken en popcorn eten. Alsof we het morgen opnieuw doen. Ik bleef daar eten en ging pas rond middernacht terug naar huis. Mijn moeder was nog wakker. Waar bleef je? Vroeg ze. Ik was bij Anna antwoordde ik. Ze knikte.

Ik ging naar boven en dook in bed. Maar toen ik daar lag besefte ik dat ik hier thuis hoorde. En maakte me verschrikkelijk depri. Ik begon te huilen, gelukkig heeft niemand me gehoord. Ik ging foto's terug kijken en stopte ze allemaal in de verhuisdoos.

Ik had amper iets geslapen. De volgende ochtend deed ik mijn lang bruin haar in een vlecht en deed mijn gestreept jurkje aan. Eenmaal beneden at ik een bakje cornflakes en dronk ik wat melk. Onderweg naar de luchthaven stuurde ik iedereen een good bye berichtje. Maar eenmaal daar zag ik iets dat mijn dag goed maakte.

Xxx je zusje Lara

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Deel 2 is af wat vinden jullie ervan?