1 Year Contract (Infinity 8)

Chapter K/M

Kara's POV

Maaga akong nagising as usual then ginawa ko ang morning rituals ko then bago ako bumaba,tinawagan ko si Matt.

Calling Matthew BF...

"Uy sis,bakit ka napatawag?namimiss mo ako noh?"-M

"Ulol,huwag kang feeler kaya ako tumawag kasi gusto kong sunduin mo ako dito at ihatid mo ako sa pupuntahan ko."

"Sorry sis hindi kita masusundo kasi may gagawin rin ako eh.Yung about sa napag-usapan namin kahapon nina Dad"

"Ah, okay sige sayang naman.Kay Daddy na lang ako magpapahatid.Bye."

"Sige bye na.Ingat sa pupuntahan mo."then he ended the call.I wonder,ano kaya yung pinag-usapan ng parents niya at 'di manlang niya nasabi sa akin?It must be something important dahil siya ang unang nag-end nang call but nevermind siguro busy lang talaga siya.

Pagkababa ko,nakita kong nagbabasa nang dyaryo si Daddy habang umiinom ng kape nang makita nila ako ni mommy,inaya nila akong sumabay mag breakfast.

"Daddy pwede niyo po ba akong ihatid sa bagong bahay na lilipatan ko?"pag favor ko sa daddy ko

"Sure anak hatid ka namin ng mommy mo"

"Thanks Daddy"

Nang natapos na kami kumain,tinulungan ako nina mommy at daddy ibaba yung gamit ko at isakay sa kotse.Nag-start na ring mag-drive si Daddy papunta sa bagong bahay na lilipatan ko.

"Are you sure anak wala ka nang nakalimutan na gamit sa kwarto mo?"tanong ni Mommy

"Opo Mommy sure na ako.Kagabi pa po ako nag-double check pati kaninang umaga."

"Sige,goodluck anak ha?alam kong mahihirapan kang mag-djust dahil matagal kang nasa puder namin pero para sayo rin ito ha?Para sa future mo"-Dad

"Opo,naiintindihan ko naman po saka I'll try my best para maka-cope sa mga makakasama ko kahit alam ko pong iba't iba kami nang attitude."

"Kahit alam naming bipolar ka anak,always remember our reminders ha?Control your mood as possible"sabi ni mommy habang tumatawa-tawa sila ni Daddy.

"Mommy talaga buti alam niyo pong bipolar ako saka susubukan kong kontrolin mood ko as long as I can.Malas na lang nung taong matatapatan nang mode ko 'pag inis o galit ako hahaha"at nagtawanan kaming tatlo.Mamimiss ko yung ganitong moments namin.

Habang nagd-drive si Daddy,hindi ko maiwasang mapatingin sa mga dinadaanan namin dahil sinusubukan kong kabisaduhin incase of emergency at hindi para tumakas.

Maya-maya pa ay huminto kami sa isang malaking bahay or should I say mansion dahil sa laki nito.

"Anak,nandito na tayo.Anak mamimiss ka namin ng Daddy mo.
Always remember na nadito kami lagi para sa'yo.Mahal na mahal ka namin."sabi ni mommy habang teary-eyed maski naman ako eh.

"We love you anak.Sabihan mo lang kami kapag may kailangan ka ha?"sabi ni Daddy habang pinipigilan ang luha at nagyakapan kami at tinulungan nila akong ibaba ang gamit ko.

Mag-isa na lang ako.I need to face reality.

****

Nang makapasok ako sa bahay,hindi na muna akong nag-libot at mas inintindi ang pag-akyat ng gamit sa taas.At napabuntong hininga ako nang makita kong sa second floor ang kwarto namin.Sakto,mabibigat na luggage pa naman ang dala ko.Pahirapan ang pag-akyat nang mga ito sa taas hay.A new way to torture me.Wala manlang bang tutulong na magdala nitong gamit ko sa taas?Kaso mukhang ako pa lang yata yung nandito kaya imbes na mag-reklamo pa at aksayahin ang oras eh inumpasahan ko nang buhatin yung maleta ko pa-akyat kaso wala pa nga yata akong isang hakbang sa hagdan,hindi ko na kinaya sa sobrang bigat.Next time,hindi na talaga ako magdadala ng sobrang bigat na luggage.Lesson learned haaay kaya napatungo na lang ako dahil hopeless talaga.