Sarah en Adam

Hoofdstuk 22

Er werd op de deur geklopt. 'Binnen', zei ik en legde mijn pen neer. Adam stond bij de deuropening. 'Mag ik binnenkomen?', vroeg hij. 'Natuurlijk', zei ik. Hij liep naar me toe en drukte een kus op mijn voorhoofd. 'Gaat het met je?', vroeg hij bezorgd. Ik knikte. 'Weet je het zeker, je ziet er verdrietig uit', zei hij. 'Younes heeft zelfmoord gepleegd.' 'Nou hij heeft me wel veel werk bespaard', zei hij droog. 'Wat bedoel je? Ben je blij dat hij dood is, dat is onmenselijk', zei ik boos. 'Ik ben natuurlijk niet blij, maar ook niet verdrietig', zei hij. Ik zuchtte. 'Ik ga wat te drinken maken', zei ik en liep naar buiten. Toen ik terugkwam zag ik Adam naast mijn bureau staan, met de brief die ik voor Younes heb geschreven in zijn hand. Ik legde de dienblad neer en liep naar hem toe. Toen hij me zag trok hij me in zijn armen. 'Ik hou ook van jou schat', zei hij en drukte een kus op mijn hoofd. Ik hield hem stevig vast. 'Ik heb je zo erg gemist', zei ik met tranen in mijn ogen. Hij hield mijn hoofd tussen zijn handen. 'Sarah luister naar wat ik nu tegen jou ga zeggen en begrijp het. Jij en ik zullen hierdoor heen komen ok? We zullen weer zoals eerst zijn, zullen al dit vergeten en zullen trouwen zoals we hebben gepland, begrepen?', vroeg hij. Ik knikte. Hij veegde mijn tranen met zijn duimen weg en drukte een kus op mijn voorhoofd. 'Alles komt goed', fluisterde hij zachtjes en knuffelde me. 

---

Ik ging rustig aan tafel zitten en begon aan mijn eten. Mijn moeder en oom staarden me aan. 'Is er iets?', vroeg ik terwijl ik mijn lepel neerlegde. 'Je oom heeft me verteld dat diegene van de ontvoering zelfmoord heeft gepleegd', begon mijn moeder. Ik knikte. 'Ik vind het echt naar', zei ze en legde haar hand op de mijne. 'Ik voel me zo schuldig', zei ik. 'Lieverd je moet je niet schuldig voelen, iemand die zelfmoord pleegt kiest er zelf voor', zei mijn oom. Ik knikte zachtjes. Maar alsnog voel ik me schuldig, ik heb hem een reden gegeven om zelfmoord te plegen, als ik niet wegging zou hij dat niet doen. Dat wilde ik eigenlijk zeggen maar ik hield mijn mond. Niemand zal me toch begrijpen. Ik houd het maar voor mezelf

---

Geschrokken werd ik wakker, een nachtmerrie. Ik droomde dat Younes verdronk. Ik kon hem redden, maar dat deed ik niet. 'Als je Adam was, zou ik je redden', zei ik en liet hem verdrinken. Bang stond ik op. 4 uur in de nacht. Ik liep naar de keuken en met trillende handen dronk ik een glas water leeg. Ineens viel het glas uit mijn handen. Ik ging op mijn knieën zitten en begon de scherven op te rapen. Er kwam een scherf in mijn handpalm terecht. Ik kreunde van de pijn en trok de scherf uit mijn hand. Tranen rolden over mijn wangen en mijn hand zat onder de bloed. Ik bezemde de rest van de scherven en liep naar de badkamer. Ik waste mijn hand met water en beet op mijn lippen om het niet uit te schreeuwen. Ik pakte de verbanddoos en deed verband om mijn hand. Ik ging weer naar mijn bed en ging liggen, maar was bang om te slapen. Ik wil niet weer dromen, die schuldgevoel blijft me achtervolgen. Zuchtend deed ik het licht uit en sloot mijn ogen.

---

'Goedemorgen Adam', zei ik. 'Goedemorgen zina, mijn moeder en Sohaila wilden vandaag bij je langskomen', zei hij. Direct verscheen er een glimlach op mijn gezicht. 'Hoe laat?', vroeg ik. 'Wanneer ben jij thuis?', vroeg hij. ' 3 uur?', vroeg ik. 'Is goed', zei hij. 'Adam wil je Sena's nummer naar me sturen, ik ben hem kwijtgeraakt', zei ik. 'Natuurlijk, ik stuur het zo via sms. Ze was ook heel erg bezorgd', zei hij. 'Dankjewel, ik zie je straks', zei ik en hing op. Ik liep naar de badkamer, douchte me en ging ontbijten. 'Sbah elgheir', zei ik. 'Sbah elnoor', zeiden mijn moeder en ghaloe. 'Adam's moeder en Sohaila komen om 3 uur bij ons langs', zei ik. 'Is goed meid', zei mijn moeder. 'Wat is er met je hand gebeurd?', vroeg mijn oom verbaasd. 'Ik liet een beker vallen, er kwam een scherf in mijn hand', zei ik. 'Volgende keer uitkijken', zei mijn moeder terwijl ze mijn hand vastpakte. Ik knikte en keek op mijn telefoon. Ik zag dat Adam Sena's nummer had gestuurd. Ik sloeg haar nummer op en at verder. Na het eten ging ik op mijn kamer zitten en belde haar op. 'Hallo met Sena', zei ze. 'Hey Sena ik ben Sarah', zei ik. 'Sarah, ben je terug wat is er gebeurd', vroeg ze. Ik vertelde haar alles wat er gebeurd is. 'Sena, kan ik je vandaag zien?', vroeg ik. 'Natuurlijk, kun je vandaag om half 1 bij dat café van die ene keer?', vroeg ze. 'Is goed, ik zie je zo', zei ik en hing op. Ik liep naar mijn kledingkast en pakte een jeansblouse, met daarbij een witte broek, een lichtroze sjaal en lichtroze Adidas sneakers. Ik pakte mijn sleutels en telefoon en liep naar beneden. 'Mama, ik ga naar een vriendin', zei ik. 'Is goed benti, doe je rustig aan? Wel op tijd komen', zei mijn moeder. Ik knikte. 'Salaam', zei ik en liep naar mij auto. Ik reed naar de café en liep naar binnen. Ik zag Sena al zitten en liep naar haar toe. 'Sarah', zei ze. Ze stond op en knuffelde me stevig. 'Alles goed?', vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd en ging zitten. 'Wat is er met je hand gebeurd?', vroeg ze. 'Er is een scherf in gekomen', zei ik. 'Doet het pijn?', vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. 'Er zijn andere dingen die mij pijn doen', zei ik. 'Haal ze eruit, vertel alles', zei ze. 'Alles heeft mij kapot gemaakt, het blijft me maar achtervolgen. Ik zie Younes in mijn nachtmerries, ik zie hem steeds voor me toen hij mij zoende. Ik durf Adam hier niet mee te confronteren, ik heb het gevoel dat ik ben vreemdgegaan. Ik heb een schuldgevoel tegenover hem, maar ook tegenover Younes, hij is dood door mij. Ik heb hem vermoord', zei ik en de tranen sprongen alweer in mijn ogen. 'Rustig aan schat, laat zulke gedachtes je niet misleiden', zei ze en aaide over mijn schouder heen. 'Sarah, je moet opnieuw beginnen, je moet alles achter je laten, vergeet het. Ik zal je helpen. Ik weet wat je voelt en ik weet dat je het aankunt, je zal hier overheen komen geloof me', zei ze. 'Hoe?', vroeg ik. 'We beginnen nu en geloof me het zal je echt lukken. Allereerst: welke plekken doen je denken aan Younes?', vroeg ze. 'Mijn werk en de Bloemenpark', zei ik en haalde mijn neus op. 'Okay, het eerste wat jij gaat doen is niet meer naar dat park gaan, en het tweede wat jij gaat doen is...'