"Min Yoongi! Min Yoongi! Min Yoongi!"
ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ပါေကးၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေျပးလႊားေနၾကေသာ ေျခေထာက္အစံုမ်ားေၾကာင့္ တကြၽိကြၽိျမည္ေနသည့္ အားကစားစီးဖိနပ္သံမ်ားႏွင့္ ေဘာလံုးပုတ္သံမ်ားမွအပ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ကြင္းထဲတြင္ သူ႔အသံက က်ယ္ေလာင္လြန္းေနသည္။ ၿပိဳင္ပြဲလဲမဟုတ္ ႐ိုး႐ိုးအေပ်ာ္တမ္းေဆာ့ေနၾကသည္ကိုသိေသာ္လည္း အျမဲတမ္း မပ်က္မကြက္ Min Yoongi နာမည္ကို သည္းႀကီးမဲႀကီးအျမဲ လာေအာ္တတ္သည္။ Jiminnie ရာ ႐ွက္စရာႀကီး မေအာ္ပါနဲ႔.. ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔မရခဲ့။ ကစားေဖာ္ ကစားဖက္မ်ားအၾကား အျမဲအစခံရသည္ကို သိေသာ္လည္း သူကေတာ့ သိပ္႐ုစိုက္ပံုမေပၚ။ "ဟာ hyung ကလဲ အားေပးတဲ့လူ႐ွိတာမေကာင္းဘူးလား?' သူ႔အေျဖက အျမဲမေျပာင္းလဲ။ ဒီေန႔ training ႐ွိတယ္ဆို ဘာႀကီးျဖစ္ေနပါေစ အတန္းလစ္ၿပီးေတာင္ လာလာေအာ္တတ္တဲ့ Jimin ကိုေတာ့ Yoongi မတားႏိုင္ေတာ့။ "hyung က ဘတ္စကတ္ေဘာေဆာ့ေနတဲ့ အခ်ိန္ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတာပဲ" ထိုေန႔ညေနက Yoongi ရဲ့ ပါးေတနီေနခဲ့တာေတာ့ ရာသီဥတုပူလြန္း၍ မဟုတ္ခဲ့။
အေဆာင္ျပန္သည့္ လမ္းတေလ်ွာက္က တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။ ၂ ေယာက္အတူ ေလ်ွာက္ေနၾကလမ္း၊ တစ္ေယာက္တည္းေလ်ွာက္ျဖစ္တဲ့ ေန႔မ်ားတြင္ အရင္နားေထာင္ေနၾက Jimin ရဲ႕ သီခ်င္းညည္းသံမပါလ်ွင္ Yoongi တစ္ေယာက္ Headphone ကိုသာ အေဖာ္ျပဳရသည္။
ခုတေလာ Jimin အိမ္ေစာေစာျပန္သည္။ လုပ္စရာ႐ွိလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ Yoongi အတန္းမၿပီးခင္တည္းက ျပန္သြားႏွင့္တတ္သည္။ "Hyung လုပ္စရာ႐ွိလို႔ ျပန္ႏွင့္ၿပီ" ဆိုေသာ မက္ေဆ့တေစာင္သာေရာက္လာၿပီး အတူတူလမ္းမေလ်ွာက္ျဖစ္တဲ့ ရက္ေတြ မ်ားလာၿပီ။
ညဘက္ ဖုန္းဆက္တိုင္းလဲ ပင္ပန္းလို႔အိပ္ေတာ့မယ္ ဆိုသည္ေလာက္သာေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားသည္က အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားလာေသာအခါ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ က်ဲလာခဲ့သည္။
ESTÁS LEYENDO
"You Know I Know"
Fanficပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔ မ်က္လံုးေတြေပ်ာက္သြားေအာင္ ရယ္တတ္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို တခ်ိန္လံုး ေငးၾကည့္ေနတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းလို႔ ေခၚလို႔မရတဲ့ ျမတ္နိးျခင္းပံုျပင...