3 Ay Sonra;
'Teşekkür ederim.'dedim ve uzattığı posteri imzaladım.
Ardından eve girdim.
Albümüm dün çıkmıştı.
Birkaç haftadır fotoğraf çekimindeydim.
Herşey çok yoğun. Ayrılıktan sonra kendimi çok toparlayamamıştım. Resmen evden çıkmıyordum.
Bugün Justin'in konseri vardı. Yael ve Pattie gelmemi istemişlerdi.
Bende kıramamıştım.
Arenaya geldiğimde sahne arkasına geçmeden en öne geçtim.
Zaten birkaç şarkı sonra gidececektim.
All Around The World ve ALAYLM bitmişti sıra hangisindeydi bilmiyorum.
Bir anda Nothing Like Us ile bütün arenayı sesi doldurdu.
'Lately ı've been thinking, thinking bout what we had. I know ıt was hard ıt was all that we knew, yeah.
Have you been drinking? To take all the pain away. I wish that ı could give you a choose, deserve. Cause nothing can ever, ever replace you. Nothing can make me feel like you do. You'd know there's no one. I can relate to, and ı know we won't find a love that so true.'
Ağlıyordu. Kalbim acıyordu, çıkıp ona sarılmak istiyordum. Ama yapamazdım.
İlk defa bu kadar içten ağlarken görüyordum onu.
'There's N-Nothing Like Us. There's Nothing Like You And Me. Together through the storm.'
'There's Nothing Like Us..'
Gözlerini 1 kez bile benden ayırmamıştı.
Hayranların arasından zorla ilerlerken beni durduruyorlardı;
'Aman Tanrım bu Selena Gomez!'
Yoruldum, hemde çok yoruldum. Selena Gomez olmaktan, hayatımdan ve taşıdığım yüklerden.
Oysa sadece 18 yaşındayım.
