Sehunေတ်ာက္ ညေနအခ်ိန္ပိုင္းလုပ္ရမွာမို႔ ေျခလွမ္းသြက္သြက္နဲ႕ ေလ်ွာက္လာခဲ့ေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက အသက္ေတာင္မရႈႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရင္ထဲဆို႔သြားေစတယ္။
Baek ; oppa !ဘယ္လိုလုပ္ျကမလဲဟင္ omma omaက အဟင့္
/မ်က္လံုးေတြနီရဲေနေအာင္ ရိႈက္ျကီးတငင္ငိုေနတဲ့ baek…မ်က္ရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ျကားက သူ႔ကိုအားကိုးတျကီးအျကည့္နဲ႕ လွမ္းျပီးေျပာေနဆဲ…/
Sehun ; Wae ? ညီမေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ wae?ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ…မငိုပါနဲ႕ကြာ…ဘာလို႔လဲ ကိုကို႔ကိုေျပာ
Baek ;ဒီေန႔ဆရာchanyeol
ဆီကသိခဲ့ျပီ oma က ရိုးရိုးေနမေကာင္းတာမဟုတ္ဘူးဆို…ကင္ဆာေနာက္ဆံုးအဆင့္ဆို…oppa oma ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ …oma ကိုမကုေပးႏိုင္တာ့ဘူးလားဟင္ oppa!
Sehun ; Arnyi Arnyia!မဟုတ္ဘူး ညီမေလးရဲ႕ oppa ကယ္ေပးမွာေပါ့…မရ ရေအာင္ကယ္ေပးမွာပါ…စိတါမပူနဲ႕ေနာ္ oppa ခဲြစိတ္ခမရ ရေအာင္ရွာျပီးကုေပးမွာပါ။
ညီမေလး ေမ့ေမ့ကိုမေျပာနဲ႕ေနာ္… ေမ့ေမ့ေ့ရွမွာလည္းမငိုနဲ႕ေနာ္။ေမေမသိရင္ပိုျပီး
စိတ္ဆင္းရဲလိမ့္မယ္ ညီမေလးရဲ႕ ေနာ္ ညီမေလး ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႕။ညီမေလး စာကိုပဲ
အာရံုစိုက္ေနာ္…ေမ့ေမ့ကိုလည္းအေဖာ္ျပဳေပး။
/ ရိႈင္ျကီးတစ္ငင္ငိုေနတဲ့ ညီမေလးကိုျကည့္ျပီးသူပါ စိတ္ပင္ပန္းလာခဲ့တယ္…စိတ္လိုက္မာန္ပါေအာ္ဟစ္ငိုေျကြးခ်င္ေပမယ့္…ငိုေျကြးခြင့္ေတာင္မရွိတဲ့ဘဝမွာ ခံစားခ်က္ကိုမ်ိဳသိပ္ျပီး ေ့ရွဆက္လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကိုသာအားစိုက္ထုတ္လိုက္ရတယ္…ဒီလိုခက္ခဲတဲ့အရာကို လူေတြက ရင့္က်က္မႈလို႔ သတ္မွတ္ျကတယ္ေလ။ /
အရာရာကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အဲ့ကံျကမၼာဆိုတာျကီးကို ေမးလို႔ရ ရင္ေမးလိုက္ခ်င္တယ္ ဒီကံျကမၼာဆိုးျကီး
က ဘယ္ေတာ့မွအဆံုးသတ္မွာလဲလို႕…
(ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာထက္ကိုပိုပင္ပန္းခဲ့တယ္။
နာက်င္တယ္ဆိုတာထက္ကို
ပိုနာက်င္ခဲ့ပါတယ္။
မ်ိဳသိပ္ႏိုင္စြမ္းထက္ကိုပိုျပီး မ်ိဳသိပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေတာင္မလံုေလာက္ေသးဘူးလားဟင္?)
ESTÁS LEYENDO
I hate but i love......
Fanficပထမဆံုး အျဖစ္ ရင္ခုန္မိျခင္းမဟုတ္ေသာ္ျငားေနာက္ဆံုးရင္ခုန္ ျခင္းႏွင့္ ပထမဆံုး ခ်စ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္…သို႕ေသာ္……အဆံုးသတ္က ေသရာပါ နာက်င္မႈတစ္ခုလို…
