Playing Innocent (Playboy Series 2)

Chapter 1

"Miss Nianne its getting late, youre still here?"

My officemate asked me while heading her way out.

"Overtime Miss Yuko." I simply said.

"Well dont stress yourself too much. Gotta go. Sayonara."

"Sayonara, Miss Yuko." Then she left.

I went back to my work and typing the new presentation for next week. Gusto ko lang kasi agad itong tapusin para wala ng problema. Ang sabi pa nga ni Miss Yuko na dapat nasa mataas na posisyon ako since its my Father's Company para ayoko. Hindi ko naman kailangan na umasa pa sa parents ko. Kahit sila pinipilit ako sa mataas na posisyon but i want to learn. Gusto kong magsimula sa pinakababa and work hard to get on top.

Sandali akong napatigil sa ginagawa ko when my phone rings.

Mom calling...

"Hello Mom?"

"Its not Mamita hihi..."

Agad akong nabuhayan ng dugo. Ang batang ito talaga, pinakealaman nanaman ang phone ng mamita niya.

"Baby its getting late you should be sleeping right?"

"But Mommy im waiting for you."

Hay nako, naglalambing na naman ang anak ko.

Its been 3 years since dumating siya sa buhay ko. And by that moment my life change. Ang anak ko ang naging rason kung bakit kailangan kong ipagpatuloy ng buhay ko.

For those three years wala akong inatupag kundi magtrabaho ng mabuti para samin. Gusto kong bigyan ang pamilya ko ng mabuting buhay. I want to be the best mother as possible.

"Oh Nhaire you saw my phone again." Rinig kong sabi ni Mom sa phone.

"Mamita its Mommy!" Sabi ng anak ko.

"Hi Mom." I greeted.

"Oh Candice ijah hindi ka pa ba uuwi?" She asked.

"I will mom tatapusin ko lang po ang presentation ko."

"Tapusin mo na lang yan bukas, your daughter is waiting for you."

I sighed as defeated.

"Alright ill go home. See you Mom."

"Bye Mommy!" Sabi ng anak ko that made me smile.

Agad kon pinatay ang PC ko ang get my bag. Minsan naniniwala na ako sa sinasabi nina Dad na ako na daw ang nagsasara ng company namin for all my overtime.

"Good evening Maam." Bati sakin ng guard ngumiti lang ako sakanya.

Kahit kasi nandito kami sa Japan gusto ni Daddy na mga pinoy ang karamihan sa employees kaya hindi na ako nahihirapan na mag nihongo. Kasi naman kahit Half Japanese si Mommy hindi niya ako tinuruan ng salitang hapon kaya hanggang ngayon hindi ko parin alam magnihongo. Mga one word lang yung alam ko pero pagsentence hindi na.

Pagdating ko sa bahay ay sarado na ang mga ilaw. Maghahating gabi na rin kasi kaya paniguradong tulog na ang mga tao. Dahan lang akong umakyat sa kwarto at bumungad kaagad sakin ang anak kong natutulog habang kayakap ang teddybear na binili ko.

Napangiti na lang ako at hinaplos ang ulo niya. Hinalikan ko ito at doon siya napagising.

"M-mommy." Bigkas niya habang kusot ang mata.

"Nagising ka ba ni Mommy?"

Tumango lang siya at niyakap ako.

"I miss you Mommy." Mahina niya sabi.

Hinalikan ko ulit siya sa noo at hinele.

"Mommy si Lexus po hindi nagdinner." Kwento niya.

Napakunot noo naman ako.

"Why baby?" I asked.

"I dont know, we just saw him sad after playing with Ichiro." Kwento ni Nhaire.

Napatingin na lang ako sa kabilang side ng bed. At doon ko nakita si Lexus na mahimbing na natutulog.

My poor son.

"Mommy i want to sleep." Sabi ni Nhaire habang unti unti pumipikit ang mata.

Nilapag ko naman ulit siya sa kama at kinumutan. Nang makatulog na si Nhaire ay pinuntahan ko sa kabilang kama si Lexus.

Noong 5 months pa lang akong buntis nung nalaman kong kambal pala sila. I gave birth to them na immature. 8 months lang kasi sila noong ng ipinanganak ko. Halos 12 hours akong naglabor at muntik na akong maCS but thanked God na succesful ang panganganak ko but still they need to be incubated para masiguradong healthy sila.

Unang sulyap ko pa lang sa kambal noon agad akong napaluha. Totoo pa la ang sabi nila na kapg nakita mo na ang anak mo makakalimutan mo ang sakit at hirap nung pinagbubuntis mo pa lamang sila. Pati din sina Mommy napaiyak. Ang tapang ko raw kahit wala ang ama nila. And when she said that agad na sumakit ang dibdib ko.

I hate him from leaving us. Simula noon pinangako ko sa sarili ko na kakalimutan ko na siya. Palalakihin ko ang mga anak ko ng mag isa at walang tulong na nanggaling sakanya. Akin lang ang mga anak ko.

Agad kong hinaplos ang pisngi ni Lexus. Ang masasabi ko lang, kahit na anong limot ko sa ama nila ay hindi ko magawa. Lexus got his features from his dad pati na din ugali. My son is very mysterious lalo na kapag tahimik yung tipong matatakot ka kapag kakausapin mo siya but if you know him well ay malambing din at makulit.

Nhaire also got his feature in his father per ang ugali niya sakin nanggaling. She is cheerful at napakadaldal but very sweet and caring.

Isinakripisyo ko ang lahat para sakanila at hindi ko hahayaan na mawalay sila sakin. Sila lang ang buhay ko.

Candice on the multimedia...