4. Abilities

24 6 0
                                    

Artemis

I lost her. My last resort. My roommate. My stepmom. The first person who took me in her arms since my birth. Bakit ba laging ganito. Lagi nalang akong nawawalan. Wala nang paghinto ang paglayas ng mga tao sa buhay ko.

I don't even know who my dad is.

I sat on the sofa after drinking my cup of coffie. Nasa bahay ako nila Krane. I've been here before. Lots of times. But I've never felt more alone.

Ang laki ng bahay nila, mas malaki pa sa bahay naming mansion. Spacy.

I lay on the sofa, letting these pesky tears drop. Walang kwentang mga mata to.

The tears froze.

"Artemis, bakit?"

Krane. I didn't say a word until he began shaking me like he was making sure that I wasn't dead just yet.

"Wala."

I sat up.

"Meron pala. Remember her dead body?"

Syempre naman kilala nya kung sino yung tinutukoy ko. He nodded.

"It was frozen. So was the blood. Pero nangyari lang yun pagpasok ko. Fresh yung dugo pagpasok ko sa bahay namin, nang umabot yung dugo sa paa ko, nagyelo. Sumunod na yung katawan nya."

He looked at me like I just fell off a cliff above him.

"The woman is dead, and you're just thinking about that?! Malay mo, dahil sa lamig ng panahon at dahil sa yebe na nakapasok dahil pagdating mo ay di mo sinarado yung pinto! Bakit ba-"

"Iba to Krane!" I cut in, through my tears.

"Alam kong patay na si Manang Yona, halata namang sa oras na ito, ihuhulog na sya sa edge ng city dahil yun naman ang ginagawa sa lahat ng namamatay dito sa Palawan, diba?! Alam ko lahat yun at sinisimulan ko nang tanggapin, kaya pwede ba, PLEASE?"

He looked at me with eyes of longing and sorrow.

"Sorry." Sabi nya, sabay lakad paakyat sa kwarto nya.

I didn't mean to upset him, I didn't mean for anything like this to happen in the first place. Pero wala naman na akong magagawa kung wal na si Manang Yona. Ang tanda nya naman na eh. Tanggapin ko nalang. I rolled on the sofa and almost fell.

Footsteps down the stairs.

Si Krane ulit.

"Artremis, sorry sa kani-"

"Ok lang, sorry din." Sabi ko habang nakadiin ang muka ko sa sofa.

The door swung open.

"Artemis Glavier?! She here??"

Two redheads. They look like twins. Never seen them before. Anung ginagawa nila dito? At, bakit ako?

"I'm here, what's up?"

They look like they're panicking. Aba, mas stressed pa ata ang mukha ng mga to kesa sakin eh. Kala mo naman namatayan rin.

Outsiders Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon