Bridge To The Blue Valley (Completed)

Chapter 6: The Bandit

Napanaginipan ko naman s'ya. Paulit-ulit niyang sinasabing hindi ako makakaalis dito hanggang hindi ko nasasagot ang mga palatandaan niya.

Sabi niya kailangan kung magpanggap na siya para masagot lahat ang mga iyon, pero.. Paano ko gagawin 'yon kung ni hindi ko alam kung sino at ano siya.

Nalilito ako.

Narinig ko ang mahinang katok sa pinto, hindi ko ito pinag-abalahang lingunin. Mayamaya lang, sumunod naman ang pagbukas ng pinto.

"Anak..." Boses ng isang matanda ang una kung narinig. Napatingin naman ako agad sa likod ko sa hindi malamang kadahilanan.

Nagulat ako na makita ang lalaking bersiyon ng mukha ko. May katandaan na ito saka may mahabang balabas. Magara ang suot niya saka may kapa ito sa likod at ang nakagugulat ay ang korona sa kanyang ulo.

"Adrianna... I-ikaw nga." Hindi makaaniwalang sabi nito. Kumunot ang noo ko. Adrianna? That is not my damn name.

Ama! Biglang sigaw ng isang tinig sa loob ng aking utak. "Ama?" Wala sa sarilang nasabi ng aking bibig ang aking nasa utak.

The man's eyes became teary-eyed. Does this mean... this man is the father of my doppleganger? No, he really is, no need explainations, just his face is an enough proof.

He slowly made his way towards me and hugged me tightly as he reach me.

He cried as he mumbled the words "Sorry." repeatedly.

Now, what should i do? He already conclude i am his daughter. Damn. This complicate things.

What if i tell him i'm not adrie~ what was her name again? Oh, well, never mind. ~ as i was saying, if i tell him i'm not his daughter, maybe he will order his men to kill me, for all they know i'm an impostor.

Geez, just thinking my death makes me shivered. O, hell.

"It's o-okay.. fa-father." There i said it. Yeah, cursed me. From now on, i'll be officially impersonating their princess.

***
Kadalukuyan akong naglalakad sa isang engrandeng hallway ng kastilyo. Ang mga gawa sa crystals na chandeliers, ang mga paintings sa pader, at ang marmol na sahig na may kung ano-anong patterns ang nakadisplay na mas lalong nagpaganda dito.

Isa sa mga nakaagaw ng atensiyon ko ay ang painting ng babaeng kamukha ko.

Napahinto ako at pinagmasdan itong maigi. Kung sa mukha ang basehan, masasabi kong para kaming magkabiyak na bunga dahil parehong-pareho ang mga detalye sa mukha namin. 'Yung tipong para kaming identical twins.

"Nagustuhan niyo po ba, mahal na prinsesa?" Nagulat ako ng biglang may magsalita sa gilid ko.

Agad naman akong napaharap sa kanya sabay sabing, "Huh?"

"'Yung picture po." Sagot nito sabay harap sa malaking painting na kamukha ko. "Alam n'yo po bang ipinagawa iyan ng iyong ama noong mga panahong nawawala kayo."

Mataman lang akong nakikinig sa kanya.

Nawala? I wonder kung paanong nawala ang sinasabi niyang prinsesa? Paano kung bumalik siya anong mangyayari sa akin? Makakauwi pa kaya ako?

"Tara na po, mahal na prinsesa, baka hinahanap na po kayo ng mahal na hari." Sabi nito saka niya ako pinaunang naglakad bago siya sumunod sa likuran ko.

***

The dining room was quit a blast.

Mula sa mga pattern sa ceilings kung saan nakakabit ang mga nagkikislapang chandelier na gawa sa mga crystals. Ang mahabang lamesa na may telang red and yellow color with the shades of orange patterns na binurda.