Kik

8

Pov  Nicol

Leże w tym szpitalu drugi dzień. Mówili że straciłam dużo krwi i po leże tu z trzy dni i mnie  wypuszczą. Co dziennie przychodzi Kayl wmówił pielęgniarką, że jest moim chłopakiem i pozwalają na odwiedziny mnie. Nie mam zamiaru z nim rozmawiać, gdy przychodzi siedzi na krześle dwie godziny lub więcej i prosi, żebym mu wybaczyła to co zrobił. Przychodzi zawsze po szkole przynosi mi coś do jedzenia i notatki z lekcji, które pisze podwójnie  jedne dla mnie drugie dla siebie. Za pięć  minut przyjdzie znowu. Słyszę śmiech pielęgniarek za drzwi, czyli już przyszedł. I otworzyły się te cholerne drzwi i on.

- Hej Nicol. - powiedział z uśmiechem.

- Hej. - powiedziałam i się obróciłam się do ściany. On tylko westchnął.

- Nicol ja cię naprawdę przepraszam.- powiedział znowu to samo.

- Kayl idź do domu zabaw się  z jedną z tych pustych lal, a mnie zostaw. Okej? - powiedziałam nie odwracając się do niego.

- Nicol proszę obróć się do mnie i porozmawiaj ze mną. - powiedział załamanym głosem.

- Czego ty ode mnie chcesz? - powiedziałam odwracając się do niego.

- Przyjmij moje przeprosiny. - powiedział skruszony spuszczając głowę.

Wykorzystam to.

- Dobra, ale...- zaczęłam.

- Ale... - powiedział wypełniony nadzieją.

- Dostane dożywotni zapach  żelek. - powiedziałam stanowczo.

On się zaśmiał.

- To nie śmieszne. - powiedziałam oburzona jak mała dziewczynka.

- Dobra dobra... - powiedział podnosząc ręce do góry. - Mam prawo cię przywozić i odwozić ze szkoły i rozmawiać z tobą. - powiedział. - Proszę. - zrobił minkę zbitego szczeniaka.

Wywróciłam oczy i westchnęłam.

- No dobra.

Wstał zbliżył się do mnie i pocałował. A ja odwzajemniłam pocałunek. Co ja zrobiłam do cholery.

=========================================================================================================================

=========================================================================================================================

Kolejny rozdział gotowy miśki. Kocham Was.