Every Moment is Stolen

Moment Twelve

_*Every Moment is Stolen*_

_MOMENT TWELVE_

"Hi Absolute." nakangiti pa niya akong binati. Pagkatapos ng lahat? Aba! May sira din to sa ulo.

"Ba't nandito ka?"

"Ininvite kasi ako ni Gab. Absolute, Sorry sa lahat ng ginawa ko. Sana mapatawad mo ako?" Actually, alam niyo yung nararamdaman ko ngayon? Galit na galit ako sakanya. Nang dahil sa kagaguhan ko, muntikan pang masira ang pagkakaibigan namin.

"Sorry? Satingin mo ganun kadaling magpatawad? Siguro nga, madaling sabihin pero ang hirap gawin. MAsyadong malaking pinsala ka sa buhay namin. Isa kang tornado na kayang sirain lahat ng kung anong meron kami!"

Bigla siyang umiyak. Ayoko ng nakakakitang umiiyak. Kaya. binigay ko yung panyo ko.

"Punasan mo ang mga luha mo."

"Absolute? I know, malaking malaki ang kasalanan ko sayo. Hindi lang sayo, sainyong lahat! Kaya nga andito ako sa harapan mo, I'm saying sorry for what i've done. Pero, i understand kung hanggang ngayon hindi mo pa din ako mapatawad. Tama ka! Maaaring tornado ako, pero tandaan mo kahit tornado ako, may ilang parte pa din akong itinitira. "

"Camille, masyadong masakit para gaguhin mo ako! Bata pa lamang tayo, alam mo ng may pagtingin ako sayo. Bata pa lang, magkakilala na tayo. Hindi pa ba sapat yun para gaguhin mo ako ng ganun katagal? I'm sorry, pero siguro, kahit kailan hindi kita mapapatawad!" winalkoutan ko siya.  Palabas na ako ng gate, hindi na masaya ang gabing ito para sakin. Ayokong may makakita sakin na umiiyak. Dahil ako mismo ayokong may nakikita akong umiiyak.

"Absolute!" may naririnig akong boses ng isang babae. Hindi ako tumigil sa paglalakad ko. Pero takte talaga! Naabutan ako ee,pilit kong itinatago ang mukh ko pero makulit talaga ang topakin to ee'.

"Bakit Absolute? Anong problema? Inano ka ba ng babaeng yun?" hindi ko siya masagot kaya niyakap ko na lang siya at naghagulhol sa iyak. Gusto kong magalit sa lahat ng tao!  Gusto kong makipagsuntukan sa lahat ng mga tamabay sa kanto. Pero pano ko gagawin yun kung, alam kong sa sarili ko hindi ko kayang maka-sakit ng tao.

"Absolute?" hindi ko magawang kausapin o sagutin man lang ang tanong ni Gladys.

-Gladys Gonzales POV-

Grabe, I was all through out pag-kasama ko itong si Summit. Nakakahawa kasi yung kabaliwan niya ee, nag-sweet dance nga kami at naiwan si Absolute dun sa table. Kahit na kasayaw ko si Summit, palihim ko pa din tinitingnan si Absolute. Teka? Saan siya pupunta? Na-tigil naman yung pag-aalala ko ng tumigil siya at tumingin sa malayo. pero, may biglang lumapit sakanyang babae. Hindi ko masyadong nakita yung girl kasi nakatalikod ee. Bigla namang humarap si Absolute, nagulat nga siya pero maya't maya pa ee, yung mukha niya galit na galit. Kaya nga, naisipan kong bumitaw muna kay Summit. Baka kasi kung ano na ang nangyayare ee.

"Summit, wait lang"Pumunta na ako malapit kina Absolute pero, biglang naglakad palabas si Absolute. Malayo pa ako sa kanya ee, sinundan pa nga ako ni Summit. At huminto kami dun sa babaeng umiiyak. And I saw na her face, she's cute. Pero, I have no idea kung bakit parang galit na galit si Absolute sakanya. Nagulat nga ako ee, kasi kilala ni Summit yung girl, kaya naisipan kong iwanan muna kay Summit yung babae at susundan ko si Absolute.

Gladly naman at hindi pa siya masyadong malayo, tinakbo ko na para mahabol ko talaga siya.

"Absolute!" hindi siya lumilingon. Hanggang sa naabutan ko na siya.

"Bakit Absolute? Anong problema? Inano ka ba ng babaeng yun?" hindi niya ako sinagot pero nagulat ako ng niyakap niya ako at naghagulhol sa iyak. Ano kayang nangyare?