Every Moment is Stolen

Moment Twenty-Six

_*Every Moment is Stolen*_

_MOMENT TWENTY-SIX_

..drops of rain..

Umuulan? Himala!

Nakauwi na kaya yun si Gladys? Siguro naman nakauwi na yun. Mag-aalasyete na ee. Ano na kayang nagyare dun? Makapagtweet nga muna

Clouds carries the rain and eyes carries the tears

#tearsandrain.

Ewan basta basta ko na lang naitype yun ee' tears and rain? Weird right?

well' pag gantong panahon ang sarap matulog.

@geioss's POV

Hello' eto na naman ang bff ni author. it's me geioss :) Well kung natatandaan niyo' ako yung narrator sa This is turning into way more than a game :) Well tama na ang echosan. Ipagpatuloy na natin ang ating istorya ok?

While sweet na sweet ang pagtulog ni Prince Absolute ee' si Gladys naman ee' hindi alam kung saan ang patutunguhan niya..

"Ah' ma'am, saan po tayo pupunta?"-driver.

"Ah' sige kuya itigil mo na lang diyan sa tabi. Ito na ho' bayad ko."

Parang wala sa mood si GLadys na lumabas sa cab. Maya maya pa ee' biglang umulan ng malakas na malakas. Sakto pa namang wala siyang dalang payong.

 Pero parang wala siyang nararamdamang ulan dahil nakatayo lang siya habang patuloy na dinadama ang patak ng ulan.

Mga ilang oras din ee' may tumigil na sasakyan sakanya.

"Gladys?" lumabas ung lalake at may dalang payong.

"GLadys? Ba't nagpapaulan ka?" tapos biglang umiyak si GLadys at napaupo sa kalsada.

"Ang sakit! Ayoko na! Please, tantanan niyo na ako. I'm begging you."- mukhang natrauma si GLadys sa nangyare sakanya.

"Gladys, it's me Luke. Rosil's brother. Remember?" mukhang walang ka-alam alam si Luke sa pangyayare. At bigla namang niyakap ni GLadys si Luke. Basang basa tuloy sila pareho.

"Hello, Rosil?"

~"O'? Kuya? Why?"~

"I saw GLadys sa road, nagpapaulan tapos bigla na lang siya umiyak . May problema ba siya?"

~"Omygee kuya' you have to bring her dito sa house. Wala naman pati yung tita niya sakanila. Please kuya right now!"~

"ok." awang awa si Luke kay Gladys' hindi naman niya alam kung ano ang problemang pinagdadaanan ni GLadys.

Luke's POV

Nandito na kami sa bahay, nakita ko na nga si Jane na nakaabang sa labas ng pinto. Mukhang alalang alala siya kay Gladys. Kahit ako' nung makita ko siya' hindi ko alam ang gagawin ko.

"Kuya' mabuti na lang at you saw her. Why did she do ba? Hindi niya dapat to' ginagawa ee'. That stupid Gestine brat girl! This is all her fault!"

"Gestine? Bakit ano bang nagyare kay GLadys huh?"

"It's just that kuya na' binugbog siya? And parang she just throw like a trash outside the gate. That was so inhuman kaya! So G-R-R-R!"

Nagulat ako sa sinabi ni Jane. Bakit kailangan gawin to sakanya? Based sa pagkakilala ko kay Gladys, she's so kind and jolly. Walangjoh ang gumawa neto sakanya. Hinding hindi ko mapapatawad kung sino man yang Gestine na yan!

Maya't maya pa ee' dumating na si Dad, na naabuta kami na abalang abala sa pag-aasikaso kay Gladys' nakatulog kasi siya ee'

"What is happening here?"-Dad.

"Dad, si Gladys kasi po ee'"

"Naglaseng ba yan?"

"No dad! Feelingpo namin ni Jane na-trauma siya because of inhuman scenario na ginawa sakanya ee." tapos kinuwento na ni Jane ang lahat lahat kay Dad.

"I feel pity for that girl. Kailangan malaman yun ng principal niyo." tapos iniakyat na namin si GLadys sa guest room at binihisan na din nina manang syempre hindi naman ako kasama sa pagbihis no'? Hindi naman ako mamboboso.

Nagbihis muna ako at maya- maya ee' sinilip kung gising na si GLadys sa guest room.

"Mabuti na lang kuya saw you."- Jane.

"Naku' sorry talaga sa abala jane, pasabi na din sa kuya mo. Hindi ko talaga na-control yung sarili ko ee' nakakainis! Stupid talaga ako!"- GLadys. tapos umiyak na naman siya. Hindi na lang ako tumuloy dahil baka maputol ko pa yung pag-uusap ng dalawa.

Pumunta na lang ulit ako ng kwarto ko at nagsimulang magsulat sa notes ko. Mahilig kasi akong magsulat ng mga notes. Yung everyday na nararamdaman ko, iniexpress ko sa notes. This is me.

Maya't maya pa ee' may kumatok.

"Tuloy."-sabi ko.

"Uh' kuya, kakain na daw po tayo."

"Sige, i'll follow na lang." tapos itinago ko na yung notepad ko. At dali daling bumaba, narinig ko ngang naghahalakhakan na sila sa baba.

"Alam niyo po' grabe yung experience ko. Ang saya po pala talaga dito sa Philippines."-Gladys.

"Uh' here na pala Kuya ee."- Rosil. I just smile to them na lang at umupo na sa katabi ni Gladys.

Masaya na naman siya. This girl is really different' i really don't get this feeling. Noong una ko pa lang siya nakita' something distracts me. Her eyes really like a diamond. It shine like a diamond especially pag ngumingiti siya.

"Gladys, do you want to stay until on sunday? Tutal saturday naman bukas ee'. Was that ok with you dad?"

"Of course. You can stay here Gladys basta magpapaalam ka lang sa mommy mo or guardian mo na nandito sa Pilipinas."

"O'? Ano GLadys?"- Rosil. Sana nga magstay pa siya.

"Sige, ok lang."

Yes! Grabe abot tenga ngiti ko ng um-oo siya. Atleast makakasama ko siya hanggang sunday.

Pagkatapos naming kumain, pumunta muna ako ng garden' nagpapaphangin lang.. Basa nga ang grass ee' kaya hindi ako masyado nagtagal. Pabalik na sana ako ng makita ko si Gladys.

"Hi Luke." she smiled at me.

"Hi."

"Um' pwede ka bang maka-usap?Kahit sandali lang?"

"Oo naman. Tungkol ba saan?"

"Tungkol kanina? Sorry' na-abala ko pa ikaw. May pagkatopakin talaga kaasi ako ee' kaya please pagpasensyahan mo na ako huh?"

Kahit may pagkatopakin pa siya.. Hindi naman yun hadlang ee' asset niya nga yan ee.

"Ano ka ba' wala lang yun. Mabuti nga ako ang nakakita sayo ee'." nagpout lang siya sakin.  Tapos nagulat ako ng kinuha niya yung kaliwang kamay ko na nakapamulsa.

"Wag kang papalag ah'?Eto." inilagay niya sa kamay ko ang isang keychain na heart shape. "Thank you for making me so important in this world. Sige' good night!" tapos umalis na siya.

Na...

Na-stuck in the moment ako dun ee.