BENİM ÖKÜZÜM

Poyraz Öldü Mü ?!

Videonun bitmesiyle Kerem'in dışarı çıkması bir oldu. Tabiki bende arkasından gittim.
Geç olmuştu. Bu saatte gelmezdi. Ya yarın ya da daha sonra gelcek. Belkide bu bir tehdid.

- Kereeemnm. Bekleee. Belki tehdit ediyodur. Olamaz mı yani ?
- Ben kardeşimi iyi tanırım.
- Zıkkım...

Dedim. Ne kadar iyi tanıyabilirdi ki ?
Sonuçta daha yeni tanışmış sayılırlardı.
Sonunda Kerem'in yanına varabildim. Ama Poyraz'ın evinin önüne geldiğimizi farkettim.

- Kerem... DUR ! Belki her şey daha kötü olcak. Risk alamayız.
- Bunu yapmak zorundayım. Sen git.
- Ama-
- Git dedim

Göz devirip geri döndüm. Bu akşam ben uyuyamicam sanırım. Meraktan çatlarım ama ben.

1 gün sonra

Dün gece yatakta uyuyup kalmışım. Dün gece diyorum ama hava karanlık. Saat 3.30.
Kerem'i görme umuduyla kalkıp odaları gezmeye başladım. Ama yoktu. Neredeydi ? Ağzıma iki lokma bişey atıp (iki ekmek falan :D) dışarı çıktım. Poyraz'ın evine doğru yol aldım. Hava gerçekten çok karanlıktı ve korkuyordum. Ne olmuştu acaba. Yarım saat kadar yürüdükten sonra sonunda Poyraz'ın evine varabildim. Evin ònüne gelmemle bir ses duymam bir oldu.

"PAATTT"

Bu silah sesiydi. Hayır ! Olamaz. Kerem'i öldürmüş olamazdı ! Yapamaz... Beni bırakamaz...
Düşüncelerimden sıyrılıp kapıyı açmaya çalıştım. Kapı kitliydi. Zili çalmaya başladım. Elbet bıkıp açacaklardı. Tabi yaşıyorlarsa !
Ama neden korkuyordum ki ? Belki de Kerem Poyraz'ı öldürdü.
Birkaç dakika geçtikten sonra sonunda kapıyı Kerem açtı. Suratı hafif kanlı ve kızarıktı.

- İyi misin ? Nolduu ?

Diye soru sormaya başladım.

- Didem. Şeyy. Poyraz...
- Silah sesi... Poyrazı mı öldürdün ?
- Öldürmedim sadece yaraladım.
- Çabuk ambulansı ara. Ölürse hapse girersin.

İtiraz etmeden kabul etti ve ambulansı aradık. Hastaneye götürdük. Doktoru görünce Kerem ona sordu.

- Durumu nasıl ?
- Hasta ağır yaralı. Kurşun böbreklerinden birine gelmiş. Böbreği alınabilir.

Dedi doktor. Ölmemesi yeter bizim için. Böbreği umrumda değil.

- Hadi Didem gidelim. Artık burda işimiz yok.
- Ya ölürse.
- Ölmez.
- Ama ya ölürse. Burda bekleyelim.
- Poyrazlar ölmez Didem Kerem bölünmez.

Yaptığı espiri sayesinde hayattan soğdum artık mutluyum.

*****

Birkaç saat sonra eve geldik. Sonunda herşey yoluna girdi derken telefon çaldı.

- Didem hanım Poyraz bey.......

Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir. Uzun zamandır yazamadığım için üzgünüm. Bölümleri daha iyi ve uzun yazacağım.