Սա իմ առաջին գիրքն է:Ստացվել է այն թե ոչ կպարզեք ինքներդ:
Գիրքը մի նպատակասլաց աղջկա մասին է,ով ամեն կերպ փորձում է հասնել իր նպատակին:Դրա ճանապարհին նա կհանդիպի իր իսկ սիրուն,որ անհեթեթ էր թվում:
Արդեն ժամը 18:00 էր:Ես արցունքներս աչքերիս քնել էի:Ես երկար կքնեի,եթե մայրս չարթնացներ ինձ: -Վիկի վերկաց սիրելիս,ես քո համար լավ նորություն ունեմ: -Ինչ է պատահել մամ:-հարցրի ես: -Մենք'ես,դու և հայրդ տեղափոխվում ենք կարող ես գուշակել ուր?...Գաբիենց տան հարևանությամբ: -Ինչպես թե մամ ինչու? -Դու ուրախ չես? -Դա կարևոր չէ,բայց ինչու? -Որովհետև հայրդ ավելի լավ աշխատանք է գտել և աշխատավայրին մոտ վայրը դա էր: -Գոնե մեկ անգամ կհարցնեք իմ կարծիքը,իսկ եթե ես չեմ ուզում: -Ինչպես թե,բայց դու պետք ո ուրախ լինեիր: Ես նրան չպատասխանեցի և բարձրացա վերև'իմ սենյակ:Եվ հանկարց հեռախոսիս մի նամակ եկավ,որտեղ գրված էր. 《Վիկի,ինչպես ես?》 -Ով է սա?-ես ինքս ինձ հարց տվեցի. 《Լավ,իսկ ով է?》 《Օլիվեռը》 《Օլիվեռ,իսկ որտեղից իմ հեռախոսահամարը գիտես?》 Իսկապես այդ հարցը ինձ հետաքրքրեց: 《Ինչպես թե մոռացար?դու ես ինձ այն տվել》 Ինչպես կարող էի մոռանալ,իսկապես այդ լուրը իմ համար շատ ծանր էր: 《Այո,իսկ ինչ է պատահել》 《Ոչինչ ուղղակի կցանկանայ,որպեսզի գնանք զբոսայգի》 《Կներես,բայց չեմ կարող》 Իսկապես ես չէի կարող տանից դուրս գալ:Այդքանով ավարտվեց մեր խոսակցությունը:Ես չէի կարողանում մտքիցս հանել այդ ամենը:Վերջապես զանգեց Գաբի. -Ալո Վիկ իմ բջջայինը քեզ մոտ է? -Այո Բելլա: -Կարող եմ գալ վերցնել այն? Ես չէի ցանկանում նրան տեսնել,բայց պետքե ինձ սովորական պահեի: -Իհարկե,արիր: Շուտով նա եկավ և բարձրացավ իմ սենյակ: -Վիկ կարող եմ ներս գալ: -Մտիր դուռը բաց է: -Իսկ որտեղ է հեռախոսս? -Սեղանիս դրված է,վերցրու: Նա վերցրեց և արագ ստուգե այն: -Վիկ ինձ նամակ չի եկել? -Եկել է հետո ինչ? -Եվ դու այն բացել ես? -Իսկ գաղտնիք ունես ինձնից? -Ոչ,ոչ իհարկե...-վախվորած ձայնով ասաց նա: -Լավ ես գնացի:Դու հաստատ չես գալու խնջույքին? -Ոչ:-պատասխանեցի ես: -Լավ,ինչպես կուզես: Նա գնաց և ես նորից ու նորից լաց եղա:Հետո գնացի լոգանք ընդունեցի,հագնվեցի և որոշեցի,որ պետք է գնամ այնտեղ:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Հաքա ամբողջությամբ սև շորեր:Մորս համբուրեցի և դուրս գնացի: Երբ հասա այնտեղ երաժշտության ձայն էր գալիս:Բոլորը այնքն հարբած էին,որ անգամ ինձ չնկատեցին:Ես աչքերով ման էի գալիս Գաբիին և Վիլլիին:
