Վիկտորիա

5գլուխ

Ես շարունակում էի փնտրել նրանց մինչև մեկը բռնեց ձեռքս:
-Վիկի:-դա Թոմն էր:
-Թոմ թող ձեռքս ցավեցնում ես:
-Վիկի ինչքան գեղեցիկ ես արի պարենք:
-Թոմաս եթե չես ուզում,որ բվաղեմ ուրեմն թող ձեռքս դու հարբած ես:
-Վիկի մի հակաճառիր ինձ:
Նա իմ ձեռքից ուժեղ բռնեց և տարավ մի սենյակ:Դա հյուրերի սենյակն էր:Նա դուռը փակեց բանալիով և կամաց-կամաց մոտենում էր ինձ:
-Թոմաս ես քեզ զգուշացնում եմ բաց թող ինձ և դուռը բաց արա:
-Թե չե ինչ?
-Թե չէ ես...ես բարձր կգոռամ և բոլորը կգան այստեղ:
Նա բան չասաց և այնքան մոտեցավ ինձ,որ ես արդեն հպվեցի պատին:Թոմը փորձում էր համբուրել ինձ,բայց ես գլուխս շրջում էի անընդհատ:Վերջապես լսեցի Վիլլի ձայնը և ուժեղ բվաղեցի:
-Վիլլի,Վիլլի օգնեցեք...-բարեբախտաբար նա լսեց իմ ձայնը և հարցրեց.
-Վիկի դու ես?ինչ է պատահել:
-Դուռը բաց խնդրում եմ:
Նա մի փոքր դժվարությամբ բացեց դուռը և ես արագ նրա մոտ վազեցի:
-Թոմի?ինչ էիր անում աղջկա հետ?
-Քեզ պահապան հրեշտակի տեղ մի դիր անում էի այն ինչ որ ցանկանում էի-ասաց Թոմը:
-Լսիր բռնի ուժով աղջիկներին չեն տիրանում հասկացար:
-Օօօ պարոն Վիլլի իհարկե հասկացա-ասաց Թոմը և սկսեց բարձր ծիծաղել:
-Իսկ քո հետ հետո կհանդիպեմ-նա ինձ ի նկատի ուներ:
-Շնորհակալ եմ Վիլլի դու ինձ փրկեցիր:
Նա ժպտաց ինձ,իսկ ես խնդրեցի որ ինձ տուն տանի և նա չմերժեց:
Ես իսկապես մի փոքր ուրախացա:Նա դուռը բացեց և ես նստեցի ավտոմեքենան ու մենք ուղեվորվեցինք:
-Վիլլի,իսկ որտեղ էր Գաբին?
-Խնդրում եմ նրա անունը մի տուր:Իսկ ես ինչ պետք է իմանայի:
-Ինչպես թե դուք բաժանվել ես?
-Դու որտեղից ես իմացել,որ մենք միասին էինք եղել?
-Դա կարևոր չէ:
Նա բան չասեց և մենք ամբողջ ճանապարհին լուռ գնում էինք,մինչև որ Գաբին չզանգեց Վիլլին:
-Վիլլի Գաբին է զանգում:
-Գիտեմ:
-Իսկ ինչու չես վերցնում?
-Նոր ասացի,որ մենք բաժանվել ենք:
-Լավ կներես:
Ես վերջապես հասա տուն:
-Եվս մեկ անգամ շնորհակալություն:
-Գնա արդեն ուշ է:
Ես նրան ժպտացի և մտա տուն:Տանի ինձ սպասվում էր մեծ խոսակցություն:
-Վիկի, մայրդ արդեն ասել է քեզ,որ մենք տեղափոխվում ենք:
-Իհարկե ասել է:
-Աղջիկս մենք հենց վաղնել գնալու ենք մեր նոր տուն:Այն շատ մեծ է և հարմարավետ:Դու համաձայն ես չէ?
-Պապ...լավ համաձայն եմ:
-Շնորհակալ եմ աղջիկս-ասաց մայրս:
Ես համբուրեցի նրանց և գնացի<<քնելու>>: Բարձրացա սենյակս,պառկեցի մահճակալիս և ինքս ինձ ժպտացի:Լուրը լսելուց հետո ուրախ էի թե ոչ չգիտեմ:Բայց ինչու են նրանք բաժանվել այդպես էլ չհասկացա:Շուտով քնեցի և արթնացա զարդուցիչի ձայնից:Անտանելի է:Վեր կացա լոգանք ընդունեցի,հագնվեցի և գնացի խոհանոց,որպեսզի նախաճաշեմ:Մայրիկն ու հայրիկը արդեն գնաց էին,որպեսզի տան բանալիները բերեին:

Երբ տանից դուրս եկա հեռվից լսեցի իմ անունը.
-Վիկի...-դա Վիլլին էր:
-Վիկի ես քեզ կտանեմ դասի գալիս ես ինձ հետ?
-Դե ոչ ես միայնակ կգնամ:
-Ես պնդում եմ!
-Լավ գնացինք:
Վիլլին ինձ առաջարկեց,որ երեկոյան գնանք զբոսանքի ես ասացի.
-Ներիր,բայց չեմ կարող այսօր մենք տեղափոխվում ենք նոր բնակարան:Այն Գաբիենց տան հարևանությամբ է:
-Պարզ է ուրեմն,քանի որ վաղը շաբատ է ես կառաջարկեմ գնալ մի տեղ զբոսնելու:
-Դե ես կմտածեմ:Լավ հասանք գնացի:
Ես մտա դասարան,բայց Գաբին այնտեղ չէր նա ինձ ոչ զանգել էր,ոչ էլ եկել էր դպրոց:Զանգը տալուն պես ներս մտավ նաև Թոմը և քանի որ ազատ աթոռ չկար նա նստեց իմ լողքին:
-Բարև Վիկի:
Ես նրան ուշադրություն չդարցրի:Նա կրկին ասաց.
-Նեղացել ես?
Ես նրան չպատասխանեցի.
-Խոսիր դե թե չե նա կամաց մոտենում էր ինձ:
-Էյ վերջ տուր և իմ հետ այլևս չխոսես:
-Լավ կարևորը դու խոսեցիր:
Վերջապես զանգը տվեց և ի ուրախություն մեզ ուսուսցչուհին հայտնեց որ այսօր ժողով է և դասերը վերջացան:Հիանալի է...:
Երվ դուրս եկա դպրոցից դրսում կանգնած էր Վիլլին:
-Վիկի եկ այստեղ:
Ես գնացի նրա ուղղությամբ տեսնես հիմա ինչ է պատահել:
-Վիկի ես ընդունում եմ միայն դրական պատասխան դեռ շատ ժամանակ ունես դու:Միասին գնում ենք զբոսնելու:
-Բայց...լավ ես համաձայն եմ:
Եվ մենք նստեցինք Վիլլի ավտոմեքենան և գնացինք:Հասանք ինչ որ սրճարան:Մտանք ներս,նստեցինք սեղանի մոտ և պատվեր արեցինք:Քիչ հետո բերեցին այն:
-Վիկի,ես գիտեմ որ դուք'Գաբին և դու մտերիմ ընկերներ եք...
-Մտերիմ ընկերներ էինք-նրան ընդհատելով ասացի ես:
-Թող այդպես լինի:Հիմա դու ինձ հետ կարող ես անկեղծանալ:Դու որտեղից ես իմացել,որ ես և Գաբին հանդիպում էինք:
-Դա կարևոր չէ ինչու?
-Կարևոր է պատասխանիր:
-Դե նա հեռախոսը թողել էր րմ տանը և դու հաղորդագրություն գրեցիր և ես այդտեղից էլ իմացա դրա մասին:
-Գաբին քեզ վստահում էր?
-Իհարկե նա ամեն ինչ ասում էր ինձ բայց...
-Իսկ քեզ ինչու է հետաքրքրում?որ ես նրա հետ եմ?
-Դե...դե նա պետք է ինձ ասեր-խաբելով ասացի նրան-և դա կարևոր չէ:
Վիլլին ժպտալով ասաց ինձ.
-Գիտես Գաբին ինձ մի փոքր գաղտնիք է ասել:
-Եվ ինչի մասին է խոսքը-դողացող ձայնով ասացի ես:
-Դե որ դու ինձ ես սիրում:
-Ուրեմն ասել է-ինքս ինձ ասացի և կարմրելով արագ դուրս եկա սրճարանից:
Հասա տուն և տեսա,որ արդեն իրերը հավաքել էին:
-Աղջիկս բարձրացի սենյակդ և իրեիտ հավաքիր:-ասաց մայրս:
Ես արագ վերև բարձրացա և ճամպրուկս հավաքեցի:Ամեն ինչ պատրաստ է հիմա կարող ենք գնալ:Նստեցինք մեքենան և գնացինք:Արդեն կես ժամ է մենք շարժվում էինք:Եվ վերջապես հասանք:Ես ամբողջ ճանապարհին ոչինչ չէի խոսել:Տունը մեծ էր և գեղեցիկ:

Սակայն ես այդքան էլ ուշադրսւթյուն չդարցրի դրան,քանի որ գլխիցս դուրս չէր գալիս այն,որ Գաբին այդ ամենը պատմել էր նրան:Երևի նրանք մի լավ ծիծաղել են իմ վրա: