Վիկտորիա

11գլուխ

Ինձ թվում է,թե դուք հասկացաք,որ խոսքը Վիլլիի մասին է:
-Ողջույն Վիկի:
Նրա ձեռքին կար գեղեցիկ ծաղկեփունջ:
-Վերցրու սրանք քեզ-շարունակեց նա:
-Բարև,շնորհակալ եմ,բայց սրա կարիքը չկար:

Նա թեթև ժպտաց և ներս մտավ:Ամեն ինչ շատ լավ էր,մենք ուրախանում էինք,պարում:Ես հոգնել էի և գնացի վերցրեցի գարեջուրը և նստեցի բազմոցին:Աչքերով որոնում էի Վիլլին,սակայն այն ընդհատեց Գաբին:
-Վիկ...Վիկի:
-Հա ասա Գաբ:
-Վիկ վեր կաց պարենք...դե:
-Ոչ ես հոգնել եմ:
-Լավ-տխուր ձայնով ասաց նա:
-Դե գնա...գնա պարիր:
-Ինչպես ասես:
Ես շարունակեցի որոնել Վիլլին:Եվ վերջապես գտա,բայց նա մենակ չէր ինչ որ աղջկա հետ էր զրուցում'ասեմ,որ շատ ջերմ:
Ես դրանից մի փոքր կատաղեցի և սկսեցի ամբողջ գարեջուրը խմել:Ավարտեցի 3-րդ բաժակս և հեռախոսիս զանգ եկավ:
-Լսում եմ-ասացի ես:
-Վիկին...Վիկին դուք եա?
-Այո ես եմ,իսկ ով է?
-Ես բժիշկն եմ
-Բժիշկ?ինչու եք զանգահարել?
-Դե լսեք ձեր ծնողները...դե նրանք վթարի են ենթարկվել:
-Ինչպես թե որտեղ պետք ե գամ ասեք ինչպես են նրանք:
-Ես հիմա հասցեն կուղարկեմ ձեզ, շուտ եկեք այստեղ:
Ես անջատեցի հեռախոսը,շոկի մեջ էի:Նա ուղարկեց հասցեն և այդ պահին Վիլլին եկավ իմ կողմ:Ես արագ դուրս եկա,իսկ նա էլ իմ ետևից:
-Վիկ ուր ես այդպես արագ ու խառնված գնում?
-Հիվանդանոց:
-Ինչու?ինչ է պատահել?
-Հայրս ու մայրս դե նրանք վթարի են ենթարկվել:Ես ժամանակ չունեմ կտանես ինձ?
-Իհարկե այո:Գնացինք նստիր արագ:
Մենք հասանք այդ հիվանդանոցը,ես սրագ հարցրեցի նրանց տեղը,սակայն ինձ չթողեցին մտնել պալատ:
-Բժիշկ,բժիշկ...-գոռում էի ես:
-Դու ես Վիկի:
-Այո այո ինչպես են նրանք?
-Դե...մայրդ հիմա պալատում է,իսկ հայտ վերակենդանացման բաժանմունքում-տխուր ձայնով ասաց նա:
-Ինչ...ինչ եք ասում,բայց ես...ես հիմա կխելագառվեմ Աստված իմ:Իսկ ինչ ենք անելու:
-Վիկի հանգստացիր-ասաց Վիլլին:
-Վիկի մորտ կյանքին վտանգ չի սպառնում,բայց հայրտ ծայրահեղ վիճակում է:
Ես երբ լսեցի այդ խոսքերը սկսեցի լաց լինել և գրկեցի Թոմին:Այնքան ժամանակ չէի հանգստանում մինչև որ ինձ քնաբեր տվեցին և ես քնեցի:
Առավոտյան արթնացա պալատներից մեկում:Վիլլին կողքիս դրված աթոռկ վրա քնած էր ձեռքս բռնած:
-Վիկի դու արթնացար?
-Այո ինչպես են ծնողներս?
-Հիմա բժիշկը կգա և կասի:
Վերջապես ներս մտավ բժիշկը:
-Դե բժիշկ ինչպես են ծնողներս:
-Լավ Գաբի-նա դա ասաց բայց խոսքի մեջ կար տխրություն-Վիլլի ձեզ մեկ րոպեով կարելի է:
-Այո իհարկե:
Եվ նրանք դուրս եկան,տեսնես ինչ էր բժիշկը ասելու:Ներս մտավ Վիլլին գլուխը կախ ու այլայլված:
-Վիլլի ինչ որ բան է պատահել:
-Դե ոչ...չգիտեմ...այո Վիկի այո:
-Ինչ է եղել Վիլլի արագ ասա-գոռալով ասեցի ես:
-Վիկի դե...
-Արագացրու ասեցի:
-Վիկի հայրդ դե նա...
-Ինչ հայրս-համարյա լաց լինելով ասացի ես:
-Նա մահացել է Վին:
-Ինչ չէ նման բան չի կարող պատահել դու կատակ ես անում չէ:
-Վիկի-ասաց նա ու գրկեց ինձ:
Ես հիմա կգժվեմ ախր ես նրան շատ շատ եմ սիրում ինչու:Ես այնքան էի լացել ու գոռացել,որ Վիլլին ուզում էր ինձ տուն տանել,սակայն ես չթողեցի նրան:
-Բժիշկ որտեղ է մայրս,նա գիտի սրա մասին?
-Այո գիտի:Գնա 7-րդ պալատ,նա քեզ սպասում է:
Ես մտա ներս արագ գնացի նրա կողմ ու փաթաթվեցի նրան:
-Վիկի աղջիկս:
-Մամ ինչու ամեն ինչ այսպես ստացվեց,ինչու?-ես ինձ կորցրել էի:
-Ես ուզում եմ վերջին անգամ մենակ մնամ հորս հետ:
-Լավ-ասաց բժիշկը:
Ինջ ուղեքցեցին դեպի հորս մոտ:Ներս մտա,երբ տես որ նա չի շնչում ավելի ու ավելի ուժեղ սկսեցի լացել:
-Պապ գիտեմ հիմա դու ինձ լսում ես ու վերևից ինձ կհետևես:Ինչ էլ որ եղել է մեկ է դու ինձ համար ողջ ես և ես կսպասեմ քեզ:Պապ ես գիտեմ,որ դու ուզում էիր ես մեկնեմ Փարիզ և այնտեղ էլ շարունակեմ ուսումս:Եվ ես դա կանեն հանուն քեզ:Ես կդառնամ լավ իրավաբան,ինչպես որ խոստացել էի:
-Վիկի արիր այստեղ:
-Հիմա:Պապ ես գնում եմ,բայց դու իմ սրտում ես-լացակումած ասեցի ես:
*****
Հաջորդ օրը պետք է հորս հողին հանձնեինք:Անտանելի էր վիճակս,այնքան էի լաց լինում,որ աչքերս ուռած էր:Այնքան մարդ կայն,որ բոլորն էլ սիրում էին հորս:Նա երբեք ոչ ոքի վատություն չի արել:Բոլորը մոտենում ցավակցում էին մեզ:Եկել էր անգամ Օմիվեռը,Վիլլին,որ միշտ իմ կողքին էր նաև Թոմը:Դե Գաբին ամեն պահին էլ իմ կողքին էր:
Եկավ այդ անտանելի ժամը:Դրանից հետո ես ցանկացա մի քանի րոպե կանգնել գերեզմանի արջև:Ես դառցել էի անզգա,արդեն այնքան էի լաց եղել,որ էլ արցունք չէր կաթում աչքերիցս:
Վերադարցանք տուն և ես որոշմանս մասին ասացի մորս:Նա ուրախացավ և համուզված եմ,եթե հայրս էլ մեր հետ լիներ նա նույնպես կուրախանար:Մայրս ասեց որ մեկնելու ենք վաղը ժամը 16:00-ին:Այնպես որ պետք է հաջողություն անեմ բոլորին:Գաբին շատ էր տխրել:Վերջին պահին եկավ նաև Վիլլին ես նրան նույնպես հաջողություն արեցի:Գնացի տուն հավաքեցի իրերս և պառկեցի քնելու:
Արթնացա ժամը 13:30:Արագ հաքնվեցի և իջա նախաճաշելու:
-Մամ բարև:
-Ողջույն աղջիկս:
-Մամ ես հիմա կհաքնվեմ և տանից դուրս կգամ:Շուտ կվերադառնամ լավ:
-Լավ աղջիկս:
Վերջրացրի ուտելս լոգանք ընդունեցի,հագնվեցի և դուրս եկա տանից:Գնեցի ծաղիկներ և գնացի հորս մոտ:Հասա այնտեղ ծաղիկները դրեցի և սկսեցի ամեն ինչ պատմել նրան անգամ այն որ ես սիրահարվել էի Վիլլին,սակայն հիմա էլ եմ սիրում այդ պատճառով էր,որ չէի ուզում մեկնել երկրից:Հավաքեցի ինձ,սրբեցի արցունքներս ու գնացի տուն:Արդեն ժամը 15:00էր:Արագ դուրս եկանք տանից և գնացինք օդանավակայան:Այնտեղ ինձ սպասում էր անակնկալ:Երբ մտա ներս ընկերներս ինձ մեկ անգամ ևս եկել էին հաջողություն ասելու:Ձեռքներին կար փուչիկներ,իսկ Վիլլին բերել էր գեղեցիկ ծաղկեփունջ:Ես բոլորին հաջողություն ասացի,մի փոքր հուզվեցինք ես և Գաբին,բայց ամեն ինչ վերջացավ:Ես ու մայրս նստեցինք ինքնաթիռ և գնացինք:Ամեն ինչ հիանալի էր,աննկարագրելի:Միայն թե ես արդեն կարոտում եմ իմ երկիրը ու ընկերներիս: