Վիկտորիա

9գլուխ

Ես նրան ամուր գրկեցի և մենք նստեցինք մեքենան ու արագ սլացանք դեպի տուն:
Ամբողջ ճանապարհին Վիլլին ինձ էր նայում:
-Վիլլի ճանապարհին նաիր:
-Չեմ կարողանում դու այնքան գեղեցիկ ես:
Ես կարմրեցի ու ոչինչ չասացի:Վերջապես մենք հասանք տուն ես ներս մտա,իսկ Վիլլին երևի գնաց իրենց տուն:
-Մամ,պապ?-ամբողջ տան մեջ գոռում էի ես:
-Վիկի աղջիկս որտեղ էիր ամբողջ գիշեր?Գիտես ինչքան ենք անհանգստացել ես և հայրտ:
-Մամ...մամ գիտեմ:Ինձ գողացել էին:Եվ ինձ օգնեց Վիլլին:
-Ինչպես թե գողացել էին,ով,ինչու?
-Մամ չգիտեմ-ստեցի ես-կարևորը,որ հիմա տաննեմ:
-Լավ բարձրացիր սենյակտ ես քեզ ուտելու բան կբերեն և մենք նպարզենք թե ով է այդ համարձակը:
Ես համբուրեցի մորս ու վերև բարձրացա:
-Բայց եթե նրանք իմանան թե ով է ինձ գողացել,ապա իմ ծնողները էլ չեն շբվի նրա ծնողների հետ:Սակայն իրնեց որդին այդքան հիմարն է ու վատը մեկե նրանք շատ շատ բարի ու լավնեն
-մտածում էի ես:
-Մի բան պետք է անես Վիկի որոշիր:
Սակայն մի բան մտածելու փոխարեն ես արագ քնեցի,քանի որ շատ հոգնած էի:
-Վիկի,Վիկի-արթնացա մորս ձայնից:
-Ինչ է մամ:
-Վերկաց սիրելիս Գաբին է այստեղ:
-Գաբին դե տող ներս գա:
Ես լռիվ մոռացել էի նրա մասին ախր ես պետք է առաջինը գնաի նրա մոտ:
-Վիկի դու լավես ընկերուհիս:
-Գաբի սիրելիս-մենք ուժեղ գրկախառնվեցինք,ես իսկապաես կարոտել էի նրան:-Գաբի հո քեզ բան չեն արել այդ հիմարները:
-Ոչ ոչ հանգստացիր:Իսկ ինչպես ես պրծել նրանց ձեռքից?
-Դե ինձ Վիլլին օգնեց:
-Ըմմմ լավ է գոնե մի օգուտ տալիս է:
-Գաբ կներես երբ նամակ եկավ ինձ,որ քեզ բռնել էին ես ուրիծին չէի կարող դիմել և նրան ասացի:
-Ոչինչ ընկերուհիս կարևորը հիմա երկուսս էլ լավ ենք:
-Այո,բայց ես վախենում եմ,որ նա էլի կգա:
-Այդպիսի բան չի լինի ես կմնանմ այստե ինչքան որ պետք լինի:
-Գաբի շնորհակալ եմ:
Ես նորից գրկեցի նրան ,ապա առաջարկեցի տորթ պատրաստել:Ես մի փոքր գլուխ եմ անում դրանցից,բայց այ Գաբին այնքան համեղ է պատրաստում:
Տանն ամեն ինչ կար մնում է սկսենք:
-Վիկի,իսկ տանը գինի կա?
-Իհարկե:
-Շատ լավ է:
Անցավ 30րոպե և վերջապես այն պատրաստ է:Մենք դուրս եկանք պատժգամբ և վայելեցինք այն:

Ե

րբ արդեն վերջացրինք լսվեց դռան զանգը և մայրս բացեց:
-Վիկի արիր այստեղ-կանչեց ինձ մայրս;
Ես իջա ներքև և տեսա,որ ինչ որ տղա էր կանգնաց մեր դռան առջև:Մոտ գնացի և նկատոցի,որ դա Օլիվեռն է:
-Բարև Վիկի:
-Ողջույն Օլիվեռ:
-Դուք ճանաչում եք իրար?-հարցրեց մայրս:
-Հա մամ նա Օլիվեռն է մեր հարևանությամբ է ապրում:
-Շատ հաճելի է ես Օլիվեռնեմ:
-Ես էլ Վիկիի մայրն եմ'Էմման:Լավ ձեզ մենակ թողնեմ:
-Օմիվեռ ինչ որ բան է պատահել:
-Ոչ ուղղակի ցանկանում էի քեզ զբոսանքի հրավիրել եթե իհարկե դեմ չես:
-Ոչ պարզապես ես մենակ չեմ ընկերուհուս հետ եմ:
-Վիկի-գոռալով իջավ Գաբին:
-Աա ի դեպ սա ընկերուհիս է,որի մասին ասացի նոր:
-Ես Գաբին եմ:
-Օլիվեռ շատ հաճելի է:
-Եվ ով է այս համակրելի երիտասարդը?-հարցրեց Գաբին:
-Ես Վիկտորիաենց հարևանությամբ եմ ապրում:
-Աա հիշեցի Վիկի ինձ ասել է քո մասին:
-Դե Գաբի կարող ենք երեքով գնալ:
-Իսկ որտեղ եք ուզում գնալ:-հարցրեց Գաբին
-Զբոսնելու հուսով եմ որ դու ուզում ես?-պատասխանեց Օլիվեռը:
-Ես շատ եմ ուզում դե Վիկի գնանք խնդրում եմ:
-Լավ որ այդքան շատ եք ուզում գնացինք:
-Դե ձեզ կսպասեմ 10րոպեից դեմ չեք չէ:
-Չէ չէ 10րոպեից պատրաստ կլինենք-արագ-արագ ասաց Գաբին: