Սա իմ առաջին գիրքն է:Ստացվել է այն թե ոչ կպարզեք ինքներդ:
Գիրքը մի նպատակասլաց աղջկա մասին է,ով ամեն կերպ փորձում է հասնել իր նպատակին:Դրա ճանապարհին նա կհանդիպի իր իսկ սիրուն,որ անհեթեթ էր թվում:
Ես բարձրացա վերև ընտրեցի ինձ ամենամեծ սենյակը և սկսեցի իրերս դասավորել:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Վերջացնելուց հետո պառկեցի մահճակալիս վրա և չնկատեցի էլ թե ինչպես քուն մտա: -Վիկի առթնացիր ճաշելու: Առթնացա մորս ձայնից:Հագնվեցի և իջա ճաշելու,քանի որ շատ քաղցած էի կերա համարյա ամբողջ ուտեստը:Երբ վերջացրեցի դռան զանգը հնչեց և պատկերացրեք ով էր...Գաբին:Այդքանից հետո նա եկել էր ինձ մոտ: -Գաբի? -Վիկ կարող ենք զրուցել-լացակումած ձայնով ասաց նա: -Բարձրանանք իմ սենյակ: Մենք բարձրացանք և երկար ժամանակ զրուցում էինք: -Վիկ,ես ինձ շատ վատեմ զգում: -Ես ինչ կարող եմ անել: -Վիկի չընդհատես լսիր ինձ:Մենք իրար խոստացել էինք,որ իրարից գաղտնիք չենք ունենալու այդպես չէ: Ցույց չտալով,որ գիտեմ ամեն ինչ ասացի. -Այո,ինչ որ բանես թաքցրել ինձնից: -Դե ոչ...այո...այո Վիկի այո:Չգիտեմ էլ թե ինչպես պատմեմ:Խնդրում եմ կներես ինձ: -Այդ ինչես արել,որ ես քեզ ներեմ? -Վիկի ամեն ինչ սկսվեց 2ամիս առաջ: <Ուրեմն 2ամիս է արդեն հանդիպում են>.մտածեցի ես: -Երբ դու պատմում էիր նրա մասին-շարունակում էր Գաբին-իմ մեջ հետաքրքրություն առաջացավ դեպի Վիլլին:Ես նրան աստիճանաբար սիրեցի,իսկ նա ինձ:-համարյա լաց լինելով ասում էր նա-Վիկի ներիր ինձ ախր... -Գաբի ես քեզ ամեն ինչ պատմել եմ դու գիտեիր իմ մասին ամեն ինչ,մինչդեռ ես... -Վիկի խնդրում եմ: -Գաբի թող,որ խոսեմ:Գիտես ինչ հիասթափություն եմ ապրել,երբ իմացել եմ,որ այն աղջիկը իմ...իմ մտերիմ ընկերուհին է: -Վիկի ես չէի հասկանում ինչպես ամեն ինչ սկսվեց: -Բայց դու դրա իրավունքը չունեիր:Ես ուղղակի ատում եմ քեզ: -Այդպես մի ասա Վիկի խնդրում եմ:-լացելով ասում էր նա: -Եթե անգամ ներեմ քեզ մեկե դու էլ իմ ընկերուհին չես լինի:Իսկ հիմա գնա այստեղից: -Վիկի խնդրում եմ: -Գնա Գաբի գնա: Նա լաց լինելով արագ դուրս եկավ սենյակիցս:Միթե ես շատ կոպիտ խոսեցի նրա հետ?Բայց միաժամանակ ես ցանկանում էի գրկել նրան,ներել ու ամեն ինչ մոռանալ,ախր ես նրան շատ եմ սիրում: Արդեն ժամը 20:00 էր ես կրկին մտացում էի ներել Գաբիին,թե ոչ:Ես վերջապես հասկացա,որ առանց նրա չեմ կարող և պետք է տալ մեկ հնարավորություն:Լոգանք ընդունեցի,հագնվեցի,մորս տեղեկացրի,որ այսօր մնալու եմ Գաբիենց տանը:Նա իհարկե ինձ թույլ տվեց:Ես արագ գնացի նվեր գնելու:Ընտրեցի գեղեցիկ ժամացույց ճիշտ իմի նման և վարդեր,քանի որ նա շատ է սիրում այն:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Ես հասա նրանց տուն դուռը թակեցի և բացեց Գաբին:Նա ինձ ասել էր,որ այսօր տանը մենակ է լինելու: -Գեղեցիկ աղջկան գեղեցիկ նվեր:-ասացի ես և պինդ գրկեցի նրան: -Վիկի~ ես քեզ շատ շատ եմ սիրում: -Այսօր... -Դու մեր տաննես մնալու?-զարմացած ասաց նա: -Այոոո: Նա ևս մեկ անգամ ինձ գրկեց և ես ներս մտա:Ամեն ինչ շատ լավ էր:Նա փորձեց բացել այն թեման,բայց ես թույլ չտվեցի,քանի որ ամեն ինչ գիտեի արդեն: -Գաբի այսօր ոչ մեկի ու ոչ մի բանի մասին չենք մտածում և անում ենք այն ամենը ինչը,որ ցանկանում ենք: -Վիկի դու իմ ամենա ամենան ես սիրելիս: Մենք գնացինք խոհանոց և սկսեցինք ինչ որ անհասկանալի բաներ պատրաստել))Երբ ավարտեցինք նստեցինք,որ համտեսենք և...այնքան <<լավ>>էր ստացվել,որ ամբողջը թափեցինք և որոշեցինք պիցցա պատվիրել:Վերջապես բերեցին այն:Երբ վերջացրեցինք Գաբին միացրեց երաժշտությունը և մենք սկսեցինք խելագառների նման պարել:Այնքան պարեցինք,որ էլ չէի զգում ոտքերս:Քանի որ չէինք ուզում քնել որոշեցինք ֆիլմ դիտել:Այն շատ զվարճալի էր: Արդեն ժամը 00:00 էր վերջապես որոշեցինք,որ պետք է քնել:Բարձրացանք վերև,ես գնացի հյուրերի սենյակ և անմիջապես քնեցի:
