World Of Hurt

2

'Maud eten' riep mijn moeder vanaf de keuken, ik zuchtte en riep terug 'ja, ik kom eraan' en ik zette mijn muziek af en liep naar beneden. Ik rook de heerlijke geur van lasagne. Ik ging aan tafel zitten en mijn moeder schepte het eten op. 'waar is Marie?' vroeg ik. Mijn moeder haalde haar schouders op en ze nam een hap van haar lasagne. Ik keek haar vragend aan. Marie was mijn zus, ze was 16 jaar oud. 'je weet niet waar ze is?' vroeg ik. Mijn moeder zuchtte geërgerd en zij: 'nee, ik weet niet waar ze is en ga nu maar gewoon eten anders word het koud.' Ik besloot maar te eten toen ik het eten bijna op had hoorde ik de voordeur open gaan. Ik keek mijn moeder aan terwijl ze naar de voordeur liep en ze schreeuwde 'waar kom jij vandaan?' ik schrok ik wilde niet dat ze ruzie make. 'dat gaat je niks aan!' schreeuwde Marie terug. Marie luisterde de laatste tijd niet echt meer naar mama. En ze was steeds vaker weg. 'ik ben je moeder, dus gaat dat me wel wat aan!' riep mijn moeder. Ik liep er na toe en ik zij: 'laten we hier alsjeblieft over praten, en er geen ruzie over maken.' Mijn moeder keek mij boos aan en zij; 'bemoei je er niet mee!' en Marie duwde me keihard tegen de trap aan. Ik begon te huilen en ik rende naar boven en pakte mijn mobiel. En liep naar buiten toe om op een bankje te gaan zitten. En ik begon nog harder te huilen. Waarom moet ik toch altijd leiden om hun ruzies? Vroeg ik me zelf af. Mama was altijd boos op mij en ze dan slaat ze me wel eens. Terwijl ik zo mijn best deed om het gezellig te krijgen.