9

209 11 10
                                    


Toen de volgende ochtend mijn wekker ging stapte ik uit bed en trok mijn kleren aan en liep naar beneden en pakte wat brood. Mijn moeder kwam de kamer in en keek me boos aan. 'Jij verdient geen eten vandaag!' zij ze terwijl ze het brood uit mijn handen pakte. 'wat sta je nou niks te doen ga naar school of zo!' zij ze na een tijdje. Ik liep naar buiten naar het park. Shit ik had niet eens boeken bij me. Ik spijbel wel weer. Ze missen me toch niet. Toen ik bij het park was ging ik op het bankje zitten, ik keek op mijn mobiel het was half acht. Pfff.. dat word nog 5½ uur wachten.

Ongeveer een uurtje later kwam er iemand naast me zitten. Het was een vrouw dat zag ik vanuit mijn oog hoeken. Toen ik haar aan keek zag ik dat het Ilse was. 'hey, sorry van gisteren Ilse.' Ilse keek me en zij: 'Waarvoor moet jij sorry zeggen dan?' ik keek haar verbaasd aan. 'Dat ik zo stom deed.' Ik keek snel de andere kant op. Er liepen tranen over mijn wangen. 'Kijk mij is aan meisje.' Ik keek Ilse aan. 'Je bent niet stom, en je deed gister helemaal niet stom.' Ik hield het niet meer en ik barste in huilen uit. Ilse sloeg haar armen om me heen en begon me te knuffelen. Na een tijdje zij Ilse: 'Kom, dan gaan we naar mijn huis toe. Ik knikte en we liepen naar haar huis toe


TIPS??

World Of HurtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu