4. Bolumu okuduysaniz hic hosuma gitmeyen bisey duydugumu fark etmis olmalisiniz. "canim" dedigim arkadasim var ya. Iste benim canim(!) "O" na asik olmus. Benim sevdigim cocuga adik. Lan hoslanmayi anlarim ama asik olmak nedir ya? Ama onu suclayamam. Cunku o da benim "O" cocugu sevdigimi bilmiyor. Ve artik soylemek icin fazla gec kaldim. "ona asik oldum. Davranislari, mimikleri, bana olan ilgisi. Kizim ben asik oldum(gulumsuyor)." dedi. Benim sevdigim cocugu bana kendi gorusleri ile ovdu. O an resmen ruhum daraldi. Zaten "onu seviyorum" kelimesini duyunca hayat baglarim koptu benim icin. Diger dediklerini duymadim bile. Buruk bi ses ile "ay cok sevindim canim ya" dedim. Arkadasim "O"nun yanina giderken ben ise kantine gidiyorum. Acizlige bak be!
Bunu ogrendigim icin ayrica kotu oldum. Sonucta ben bunu kimseye anlatmamistim. Olan biten herseyi kendi icimde yasiyorum. Anlatmazsam galiba suracikta bayilip gidecegim.
Ben simdi ne yapacagim? En yakin arkadasim ile sevdigim cocugun sevgili olmasina yardim mi edecegim? Yoksa kenarda durup olaya karismamaya mi calisacagim. Kafam cok karisik ya. Canim yaniyor resmen. Bunu bana ask yapti. Ask Denilen lanet olasi duygu yapti. Su an secip yapmak zorundayim galiba. Bir tarafta 10 yillik herseyimi bilen, bana hep destek cikan, ikinci ailem olan arkadasim varken diger tarafla kelimelerin anlatmaya kifayetsiz kaldigi asik oldugum cocuk var. Nasil dustum ben bu derde ya! Neden hep sansim kotu gidiyor? Lanet olsun bu hayat lanet olsun bu sevgim. Seni cok sevmistim cocuk sen neden beni boyle yaptin?
