8. Bölümde de gördüğünüz gibi. Yediremiyorum onun başkası ile olma ihtimaline. Benim olacak o. Benim olmayacak ise başkasının asla olamaz. Onu araştırmaya başladığım için bayagi yakın oldum onunla. Yani herseyini bilir oldum onun. Evet belki onunla konuşmuyorum hiç. Yada onunla hiç alakam yok ama onu tanıyorum. İyi tanıyorum hemde. Bu bana pek bişey kazandırmadi aslında. Sonuçta ben bunu kendim değil arkadaşım ıcın yapıyorum. Ama gün geçtikçe aşık oluyorum ona mükemmel birisi. En azından benim için fazlası ile mükemmel. Bakıyorum da sanki kötü birisi gibi. Yani ders başarısı yok,başkaları ile iyi anlaşmıyor. Acaba neyine aşık oldum ben bunun? Onu bu kadar çok sevmemi sağlayan şey ne? Tabii ya çok basit bi sebebi var. Yok ya kendimi kandirmayayim. Onu ben değil kalbim sevdi. O yüzden sanırım doğru cevabı veremem.
Belkide bi insanı sebebiz yere sevmek en güzel şeylerden birisi olabilir. Ondan karşılık beklemiyorum. Ha tabi karşılık verse fena olmaz ama ben onu her açıdan her türlü sevebilirim. Geçen gün arkadaşım okula gelmeyeceğini söyledi bana ve "O" nu emanet etti. Ders çok ilginç geçti benim için normalde dersi hocanın gözlerine bakarak dinlerim. Ama işte aşık olunca gözümü müstakbel erkek arkadaşımdan alamadım. Ona baktıkça kayboldum. Hatta bi ara bana baktı. Gözlerini yediğim yaa. Renkli değil gözleri ama bana kalırsa kHve rengi de bir renk. Gerçi aşık olunca mükemmel oluyor gözünde bir anda. Neyse sonra teneffüs zili çaldı. Gelip yanıma oturdu! O anda üzerimden kaynar sular döküldü sanki. Felç kesildim resmen. O bana bakıyordu ben ise asker gibi Kaskati bi şekilde düz duvara bakıyordum. Kulağıma eğildi. O an karnıma bi ağrı indi. Regl haftam olmadığıma göre bu o kelebek uçması olayı olmalıydı. Bana o kadar yakındı ki kafamı çevirsem dudaklarım dudaklarına değerdi. Ama yapmadım sadık bir arkadaşım ben! Zaten söylediği şeyi duyunca kendime gelmiş oldum. Öyle yaklaştı ki bana yavsiyor zannettim o an. Keşke yavşasa lan bana!
