Üzgünüm Artık Benimsin

♟2.bölüm♙

Medyadaki rei ( ＾∇＾)

İtsuki:

Gözlerimi yavaşça araladım. Beyaz tavanla bakışıyordum. Saatime baktım. 13:38

"Ah.. Lanet olsun.. Dün neler oldu öyle?"

Yavaşça yataktan kalkarken, bir yandan da boynumu tutuyordum. Lanet girsin ki bugün okul vardı..

"Lanet olası pislik! Ah! Boynum yanıyor ya!!"

"Sen kime pislik dediğini sanıyorsun?"

Balkona doğru baktım. Kimse yoktu. Yatağımın yanındaki camı hatırladım. Hızla oraya döndüm. Camıma yayılmış rei yi görünce sıçradım.

"Sen niye benim camımdasın? Dur.. Sana daha düzgün bir soru soracağım.. Benim evimi nereden biliyorsun?!"

Bana kinayeli bir şekilde gülerek elindeki kağıtları yatağıma attı

"Sence?"

Dedi ve odama giriş yaptı.

"S-sen?! Deli misin nesin! Çık git!"

Beni araştırmış mıydı!? Amacı ne? Yani buraya kadar gelmişse illa bir çıkarı olmalıydı..

"Hımm.. Odanı daha farklı düşünmüştüm."

"Sanane lan benim odamdan?!"

Bana düz bir şekilde baktı ve etrâfı incelemeye başladı.

"Sen benim odamı ne sandın? Dingo nun ahırı mı? Defol!"

Bana bakmadan, daha doğrusu; beni umursamadan odamdan bahsetmeye başladı. "Odanı pembe diye hayal etmiştim. Kız odası gibi.. Hayal kırıklığı.. Pembe olsaydı kız olarak hayal edebilirdim.."

Dedi ve yan gözle bana baktı. Ne istiyorsun be bacaksız! Tamam benden uzun olabilir ama konumuz bu değil!..

"Sen burayı kız odası mı sandın? Burası senin odan değil! Şimdi defol git!"

"Ah! evet.. Ben kızların odasına girerim, odamı onlar gibi yapmam.." dedi ve beni kendine çekti. "Eğer benim odamı merak ediyorsan, bir gün bana gel. O zaman sana kızlara ne yaptığımı gösteririm.." diyerek alayla güldü.

Siktim belanı. Kim miş kız???!! Lan ben seni var ya!!!

"Buraya neden geldin?(!)" dedim dişlerimi sıkarak.

"Hiç. Canım istedi."

"Hah! Canın mı istedi? Saçmalama! Defol git! Yoksa kalbine kazığı saplayan kişi ben olurum! Anladın mı şimdi beni?!"

Diyerek onu ittim. Bu ölümden de mi korkmuyordu lan?! Lanet olası yaratık! Zaten kaç kilo olduğun belli değil!

"Voav.. Tehdit'e bak.. Vay canına!"

Dedi ve beni alayla alkışladı. Kazık bulmam gerek.(!)

Etâfa iyice bakındım. Ortalıkta kazık falan yoktu. Benim odamda kazık ne arar lan?! Bir de mal gibi kazık aradım.. Kendime not! Odanda illa bir kazık bulundur!!

Kazığa benzer bir şey de yoktu ki..

"Pijamaların sanki sana küçük değil mi?" dedi alayla.

Hızla kendime geldim. Ve üstüme baktım. Babamın pijamalarını giymiştim. Kalıplı birisi olduğu için bana baya bir büyük geliyordu. Ne var yani cılızsam? Alt tarafı iki beden büyüktü! -bana göre iki beden..- Hızla battaniyeyi üzerime çektim.

"Sanane lan benim pijamamdan! Belki büyük giymeyi seviyorum!"

Bir dakika lan? Ben niye karı hallerine bürünüyorum?