Üzgünüm Artık Benimsin

♟10.bölüm♙

Aslında okuma oranını bekliyordum ama sanırım beklemeden paylaşacağım

Dikkat smut içerir.

Rei:

Bütün evi baştan aşağı düşünmüştüm. 3 katlı bir evde bize göre oda yoktu.

Diğer evime götürsem güvenli olabilir miydi? Ah lanet olsun yarın okul vardı.
İtsuki nin kolundan tutup annemin odasına sürüklemeye başladım.

Abimin yanından geçerken "hallet şunu" demiştim sinirle. Onların ilişkileri nasıl beni etkileyebiliyordu?? Hayır beni değil, İtsuki yi etkiliyordu.

"Rei bırak beni! Ben natsumeyle kalacağım!"

Beni deli ediyordu. Gerçekten beni deli ediyordu!

Bana bak gerizekalı! Ben seni burda yürüyemez hale getirmemek için zor duruyorum ve gelip bana dediği şeylere bak?? Yürek mi yedin?

İtsuki:

Bu da neydi be böyle?! Hem biriyle yiyişiyor hem de bana mı bağırıyor?! Ne hakla?

Onu o kadar saat beklemiştim halbuki. Neden aniden gitti diye endişelenniştim. Ama o? Başka birilerine gitmişti. Kesin işaretlediği biriydi.. Yada yeni işaretlemişti? Karin de olabilirdi..

Ve şimdi natsumeyle uyumamı mı istemiyor? Ne hakla?

"bırak beni! Ben natsumeyle kalacağım!"

Tuttuğu kolumu daha da sıkmıştı. İşte şimdi canım acıyordu. Bu kadar sinirlenecek ne vardı ki? Ben bir şey göremiyorum!!

Kolumu kurtarmaya çalışırken beni odanın içine itti ve arkamdan kapıyı kapattı. Şimdi ise, daha önce kaldığım ve hatta Reiyle uyuduğum odaya bakıyordum.

Ne??

Arkamı döndüm, kapı kapanmıştı.

"Rei! Aç şu kapıyı! Yoksa o kazığı kalbine değil başka yerine sokacağım !!!"

Diyerek kapıyı zorluyordum. Lanet vampir kapıyı kilitlemiş!!

Natsume?? İki kardeşle dışarıda kalmıştı? Ona birşey yapmazdı değil mi??

"Rei!!! Aç şu lanet kapıyı!!"

Bağırmama rağmen duymuyordu. Yada duymamazlıktan geliyordu!

"seni lanet vampir!!"

Ah hadi ama... Lütfen açın bu kapıyı. Biri bana bu kapıyı açsın! Onun yüzünü görmek istemiyorum!

Kulağımı kapıya dayadım. Birşey duyabilirdim belki?

Bir kaç kişi konuşuyordu.. Natsume nin sesi miydi o? Reiyle mi konuşuyordu? Derken kapı sesleri geldi. Ortalık sessizleşmişti..

Kapıya bir tekme atıp iç çektim. Ah seni lanet varpir! O kazığı sana sokacağım .

Saçlarımı karıştırdım. Buradan kaçabilir miydim? Bir hafta olmuş muydu? Okula ne zaman gidecektim?

Daha önemlisi...

Rei yanıma gelecek miydi?

Bir kaç dakika odada gezinip etrafa bakındım. Ah.. Bu oda gerçekten itinayla hazırlanmıştı.

Kafamı kapıya çevirdim. Rei gelmeyecekti sanırım bugün.. Yine karine gitmiştir! Diyerek yatağa oturdum.

Ben cidden Rei ye değer veriyor muydum? Vampir ve insanların kanunları başka sonuçta?? Onların hayatları ve bizim hayatlarımız bir değil..