Üzgünüm Artık Benimsin

♟11.bölüm♙

Rei:

Cidden tadına doyamıyordum. Bana bakışları, utandığında kaçırdığı gözleri... Benim adımı sayıklayan sesi.. Hele o inlemesi! Tanrım kusursuz bir varlık yaratmışsın.

Oysaki bir kaç hafta öncesine kadar ondan uzak duruyordum! Kibirli duruşu kendinden uzak durmamı sağlıyordu. Ama kolundaki kan kokusunu arzuladığımda, kanının iyi olduğunu o zaman anlamıştım. Kanını içerken inlemesi, onu becerirken hayal etmemi sağlamıştı... Ve şimdi.. En az 3 kere üstünden inmeyi reddetmiştim. Hala üstünden inmeyi istemiyordum. Bıraksalar ömrümün sonuna kadar oradan inmezdim.. Ta ki yorulup uyumak isteyene kadar.

Duştan çıkıp yatakta çıplak yatan istuki ye baktım. Tanrım... Kendime hakim olmalıyım. Bu onun ilk seferiydi! Ve ben kaç tur yapmıştım? 2 mi? 3 mü? Yoksa 4 müydü? Hatırlamıyorum. Ama ne zaman içinden çıksam yada çıkmaya yeltensem illa beni tahrik edecek birşey yapıyordu. Adımı inleyerek söylemesi de zaten bunların başında geliyordu!

Yatağa gidip yanına oturdum. Aslında onu vampir yapsam sabaha kadar durmadan onu yerdim. Yorulmazdık ta.. Tabii vampir olmayı istemez..

Yanına geçip yattım. O küçük vücudu kendime çekip bastırdım. O güzel gül kokulu saçları bana huzur veriyordu. Ah cidden çok sevimli! Abim ne demişti..? 'uyurken onu yiyesim geliyor. Çok tatlı' mı demişti? Şu an onu çok iyi anlıyorum.

Bir süre saçlarıyla oynayıp yanaklarını sevdim. Cidden üstüne çıkmayı istiyorum. Beni sevdiğini söylemişti ve beni ısırmıştı.

Bir dakika

İtsuki beni ısırmıştı.

Onu rahatsız etmeden yataktan kalktım. Boydan aynanın karşısına geçip kendime bakmaya başladım. İstemsizce gülümsemem yüzüme yerleşmişti.

TANRIM!

boynumdaki ısırık ve öpücük izlerini saymaya kalksam en az 3 saatimi alırdı!! Özellikle karin in iz bıraktığı yerleri daha fazla ısırmıştı!

"seni sevimli sıçan.." diyerek güldüm. Cidden beni kıskanmıştı. Yavaşça arkamı döndüm.

Cidden....

Sırtımda bir sürü tırnak izi vardı. Belimde, omzumda hatta ensemde bile...

Ne kadar hırçın bir sıçan..

Şu an, okula önü açık tişört giyip gitmeyi çok isterdim! İtsuki nin bana yaptığı şu tahrik edici izler.. Bana yaptığı! Hemde onun! Tanrım.

"neden aynaya bakarak gülüyorsun..?"

Sevimli uyku dolu sese dönüp baktım. Tamam sakin olmalıyım. Kesinlikle sakin olmalıyım. Sakin olmalıyım..!

Yatağımda oturmaya çalışan çıplak bir istuki. Vücudunda benim bıraktığım izler ve ısırıklarla dolu.

"hiç..." dedim onu süzerken.

"belim ağrıyor... Oturamıyorum!"

Diyerek haraket etmeye çalıştı. Sanırım fazla ileri gitmiştim. Yanına giderek onu tuttup kaldırdım. Banyo yapamadan uyuya kalmıştı.

"özür dilerim! Suç benim olduğu için sorumluluk alıyorum."

"bunu derken gülmen hiç yardımcı olmuyor!"

Ah.. Yine mi gülüyordum. Ben bu kadar gülen bir varlık değilim.

"üzgünüm,üzgünüm.. Canın çok mu acıyor? Bu kadar zorlamamalıydım. Benim hatam."