İtsuki:
Ben bu bakışı sevmedim!
"N-n-ne yapacaksın?! Ölümüne kanımı mı içeceksin? Karnın tok değil miydi? Yada dur.. Başkasına mı içireceksin?"
Bunu söylerken aklımda sadece karin vardı. Lanet olsun! Bu kadına neden bu kadar taktım ki?!!
"Benim kan istemediğim günler de vardır.."
Hah! İnandım sanki? Şakası bile inandırıcı değil!
Bu adam sadece kanla ilgilenmediğini, sadece kanı arzulamadığını, özel bir şeyler de yaptığını bana kanıtlarsa..
Özel duygular? Ya da başka bir şey.. İşte o zaman bu heriften hoşlandığımı kabul edeceğim! Ama kanıtlaması gerek... Kanıtlayabileceğini sanmıyorum.. ((Y.N: sanmıyorum onun bana kanıtlayabileceğini. Yazmamak için kendimi zor tuttum..(｡•ω•｡) ))
"Kan dışında başka şeyler? Mesela? Eğer buna beni inandırabilirsen yui ile kalmayacağım.. Hadi kanıtla! Ama sanmıyorum.."
"Kalmayacak mısın?"
Kinayeli bir şekilde, gözlerimin içine bakıyordu.
"E-evet.."
Bana böyle bakması kekelememe neden olmuştu. Vazgeçmeli miydim? Geç mi kaldım yoksa?
"Dün akşam, ilk defa senin kanını umursamamıştım. Başka bir şey istemiştim. Ki ben istemem.."
Gözlerim git gide açılmaya başlamıştı. Ne? Ney istemiş benden? Kanım dışında??
"Ne?.. N-nasıl yani? Ne istedin?"
"Kanıtladım. Ayrıntıya in dememiştin."
"Beni inandırırsan demiştim! İnandığım söylenemez!!"
"Pekala.."
Diyerek alt dudağımı yaladı. Yalamasıyla başımı çevirdim. Bunu yapmasını sevmiyorum!!
Sağ baş parmağını çeneme koydu. Diğer parmakları yanağımı okşuyordu. Başımı yukarı kaldırıp bana yaklaştı.
"Bunu sana göstereceğim.."
Alt dudağımı ısırmasıyla inledim. İnlememle daha çok kızarmıştım.
"İşte bu ses.. Bu ses kanından daha etkili."
Gözlerim daha çok büyümüştü. Ne? Ne demişti? Az önce ne olmuştu? Ne ona etkiliydi? Ne ne??? Neeeeee????!!!!!!!
"İnandın mı? İnanmadıysan daha derine inebilirim.."
Bu sefer de üst dudağımı yalamasıyla, ağzını kapattım.
"T-tamam!! İnandım!!"
"O zaman kızı gönder."
"T-tamam! Göndereceğim! Çekil! Çekil üstümden!!"
Yavaşça çekilip beni süzdü. Ne süzüyorsun be? Gidiyoruz işte!!
Oda dan çıkıp kapıya yöneldim. Yui orada durup odayı süzüyordu.
"Ah.. Yui-san. Şey ben gelemeyeceğim.. Sen git ve uyu.. İyi geceler"
"Bir şey mi oldu itsuki-kun? Neden gelemiyorsun?"
"Şey.. Bâzı meseleler yaşandı diyelim.."
"Yardım edebilir miyim peki??"
"Hayır" rei nin sesiyle arkama döndüm.
"Re-rei-sama!"
"İtsuki yi bu gece sana vermiyorum. İyi geceler.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üzgünüm Artık Benimsin
RandomVampirler ve insanlar bir arada 'uyum' içinde yaşıyorlardı. Çok şanslı biri olarak, tüm vampirlerin boyun eğdiği bir vampire denk gelmiştim. Rei. Onunla bu duruma kadar gelebileceğimiz aklımın ucundan geçmiyordu. Bu beni 'özel' mi yapıyor şimdi?
