Üzgünüm Artık Benimsin

♟9. bölüm♙

Evet uzun bir aradan sonra Geldim hadi hikayeye devam edelim!

Bir sürpriz yapıp smut mu yapsam...? (^o^)

Rei:

'Sevdiğimle, Sevdiğimle, Sevdiğimle' sevdiği biri kim?! Kim o kişi?? Sözcükler neden beynimde yankılanıyor???

Üstünden kalktım. Beynim donmuştu. Afallamıştım? Neden afallamıştım? Alt tarafı bir sıçan!

Başımı mutfak kapısına çevirdim. Bakamıyordum. Lanet olsun ki kafamı ona çeviremiyordum!

Ona zorla dokunmuştum.. O, beni başından beri istememişti. Zorla yapmıştım. Zorla.

Belkide yüzyıllarca hissetmediğim o his?

Kalbim acıyordu.

Bakışlarımı yere sabitledim.

"Özür dilerim." Ağzımdan çıkıvermişti. Ama özür dilemeliydim.. öyle hissediyordum. Pişman mı olmuştum? Olmalı mıydım? Daha önce de demişti onu bana. Daha önce de sevdiğim demişti. Neden şimdi takmıştım o lafı? Önemli değildi. Önemli olmamalıydı. Önem-

Önemli

Lanet olsun! İçimdeki keskin sese de lanet olsun!

Karine gitmeliydim! Beynim! Düşünemiyorum. Lanet olsun ki düşünemiyorum!

Hızla kapıya yürüdüm. Arkama bakamıyordum. Bakamıyorum! O gözlere bakamam!

Kapıyı hızla kapattım. Kendimi zar zor arabama atmıştım. Ne olacaktı şimdi? Ne yapmalıydım? Eve geri döndüğümde ya o olmazsa? Benden yine kaçarsa? Benden kaçıp.. başkasına giderse?

Natsume? Ya sevdiği natsumeyse? Onunla uyuyacaktı. Uyuyacak mıydı? Ya yatarlarsa? Yatacak mıydı?

Hayır! Natsume abimi sevmiyor muydu? Seviyordu..? Değil mi? Sadece sık sık kavga ediyorlardı? Abimden, bu kadar kolay vazgeçmiş olamazdı.

Direksiyonu sıktım. Sinir oluyordum. Neden sinir oluyordum?! Lanet olsun düşünemiyorum! Karin. Karine gitmeliydim.
Arabayı çalıştırıp, hızla yola çıktım. Kaçla gidiyor bu araba? Bilmiyorum. Hatırlamıyorum.

Daha dün o sıçanı umursamıyordum! Kanı olsa yeterliydi! Ama neden! Neden şimdi kanı değilde, o önemli? Duyguları bile önemli! Ne diyorum ben ya? Neden cümlelerimi toparlayamıyorum? Ne saçmalıyorum ben?

Kendime geldiğimde, karinin evinin önündeydim. Ne ara gelmiştim buraya? Geniş bahçeye rast gele park ettim. Hızla kapıya yürüdüm. O kapı açılmazsa kıracaktım. Buna yemin ederim.

Kapıyı sinirle çaldım. Yumruklarsam kapı delinirdi.

Kapı nın arkasındaki koku tanıdık olunca kasıldım. Neden gelmiştim?

"Oh şampiyon? Ne oldu? İtsuki mi azdırdı yine?"

Neşeli bir şekilde kıpırdadı.

Gözlerinin içine baktım. Yüzyıllardan sonra ilk defa.

"Yatmaya ihtiyacım var"

Duraksadı ve beni süzdü.

"İyi misin sen? Çok dağınık görünüyorsun."

"Sus ve işini yap. Buna ihtiyacım var dedim."

"Peki peki! Yatak odasına geç"

Kapıyı kapatır kapatmaz üstüne abandım. Şaşırmıştı. İtsuki olsa.. şaşırır mıydı? Yine kızarır mıydı?