Hoe wordt het beter?

Pesten

Ik keek naar de klok in de eetzaal en zie dat het pas 7 uur 's-ochtends is. Normaal slaap ik altijd zo lang mogelijk uit, maar vandaag was ik om 6 uur al klaar wakker. Ik heb eerst nog een half uur in bed liggen nadenken over alles wat er momenteel gaande is. Mijn ouders die mij negeren, mijn zus die telefoon ophing terwijl ik hevig zat te huilen en misschien nog wel het gekste.. Ik die in Amerika zit. Een jaar geleden had ik nooit durven denken dat ik nu in Amerika op school zou zitten, maar toch is het gebeurd. Aan de ene kant ben ik heel erg blij om hier te zijn, omdat ik zulke lieve kamergenoten heb maar ook omdat dit een hele fijne school is. Maar aan de andere kant zou ik nu graag naar mijn ouders toe willen gaan om uitleg te krijgen over dit alles. Ik zit met zoveel gemengde gevoelens. Elke keer probeer ik het te vergeten, maar dat is moeilijker dan dat ik dacht. 

''Goodmorning Mirthe!'' zei een meisje die voorbij liep met een dienblad in haar hand. 

Ze liep zo snel, dat ik niet eens de kans kreeg om iets terug te zeggen. Ik zat in mijn eentje aan een tafel en keek naar het dienblad voor me. Ik had een boterham met kaas, yoghurt, fruit en thee als ontbijt. Elke ochtend is er wel weer wat anders om te ontbijten. Gister had ik bijvoorbeeld havermout met frambozen. Het ontbijt wat je hier krijgt is helemaal gratis. Althans, het geld voor het ontbijt zat inbegrepen bij het schoolgeld wat mijn ouders hebben betaald. Je kan ook voor een luxer ontbijt gaan, bijvoorbeeld pancakes of wafels. Maar daar moet je zelf voor betalen. Aangezien ik geen bijbaantje heb, probeer ik zo weinig mogelijk geld uit te geven. Nog steeds vind ik het vreemd. Mijn ouders betalen al het schoolgeld voor mij en geven mij maandelijks 30 euro. Je zou dan toch denken dat ze toch om mij geven. Maar nog altijd heb ik geen reactie van hun ontvangen. Nee, Mirthe, niet aan denken. Deze gedachte moet je uit je hoofd zetten. Alles is goed. Het is zo lastig om positief te blijven, maar toch doe ik er alles aan. 

''Everything would be better if you just dissapeared.'' hoorde ik een meisje ineens hardop zeggen aan de andere kant van de eetzaal. Ik zag dat ze het tegen een meisje had dat alleen aan een tafel zat. Het meisje aan de tafel keek onzeker naar haar dienblad en probeerde het te negeren.

''Oh yes, ofcourse she is trying to ignore us. Little fat pig.'' zei de pester die daarna wegliep met haar vriendinnengroepje. Het groepje pesters keken haar nog even na en lachte haar uit. Het meisje dat gepest werd wreef met haar hand door haar ogen. Ze zou toch niet aan het huilen zijn? Snel stond ik op en liep ik naar haar toe.

''Hey, are you okay? What happened?'' vroeg ik aan het meisje.

''Yes I'm fine. They are just joking, they don't mean it. I know them.'' zei het meisje terwijl ze haar tranen wegveegde. Ik kon niet geloven wat ze zei. Ze maken maar een grapje? Ze waren haar gewoon super erg aan het pesten.

''No, this is not okay. They are bullying you. You should go to a teacher with this.'' zei ik ongerust.

''Just leave me alone okay? It's alright.'' zei het meisje geïrriteerd. Waarom gaat ze zo in de aanval? Wat heb ik haar misdaan? Ik probeer haar alleen maar te helpen. 

''Well, okay. If you want me to leave, I'll leave. Just know that it's not okay what they're doing. You shouldn't protect them.'' zei ik terwijl ik opstond en wegliep. Ik vind het nog steeds zielig voor haar. En die meiden, wat een bitches zijn dat. Ik kan niet geloven dat je zo gemeen kan zijn tegen een onschuldig meisje dat alleen haar ontbijt zit te eten.  Sommige dingen zal ik nooit begrijpen.

Inmiddels is het alweer 8 uur 's-avonds en zit ik in de living room. Het was een normale en gezellige dag vandaag. Ik heb erg kunnen lachen met Benthe tijdens de Geschiedenis les, wat een leuke meid is dat. Ze voelt nu al als een beste vriendin voor mij, ook al ken ik haar pas een paar dagen.

Ik keek naar de privé studeerkamers die vastzitten aan de living room. Dat is waar ook, ik wilde nog een keertje met Romy, mijn beste vriendin in Nederland, skypen! Ik liep naar de studeerkamers en zag dat er nog twee vrij waren. Ik veranderde het bordje van ''Open'' naar ''Do not disturb'' en liep naar binnen. Ik plofte op de bureaustoel en zette de computer aan. Hopelijk is Romy online op Skype, ik heb zoveel zin om haar weer te spreken en alles te vertellen! Toen de computer was opgestart opende ik snel Skype. Romy is online! Alleen viel me wel iets op. Ze heeft haar profielfoto veranderd. Ze had altijd een profielfoto samen met mij, maar ineens heeft ze die veranderd naar een foto met een andere vriendin. Sanne, heet ze. Naja, ze was vast toe aan wat nieuws. Ik begon snel een berichtje te typen.

''Romyyyyy! Hoe gaat het? Ik zit nu op een computer van school en dacht dat het misschien leuk is om even te skypen! Ik moet je zooooo veel vertellen!''

Nadat ik het berichtje had verzonden keek ik even op mijn telefoon. Ik opende Instagram en checkte wat foto's van mensen die ik volg. Ik zag allemaal foto's van mijn oude klasgenoten voorbij komen. Nu ik ze zie mis ik het toch wel heel erg in Nederland. Ik kwam langs een prachtige selfie van Romy. Ze had haar bruine haren in een strakke staart, had een mooie winged eyeliner en glimlachte ontzettend mooi!

''Wow so pretty!! <3'' Reageerde ik onder haar foto. 

Ik klikte op haar profiel en scrolde wat naar onder. Huh, ze heeft alle foto's samen met mij verwijderd? Waarom heeft ze dat gedaan? Dit is wel heel vreemd! Het zou toch ook niet zo zijn dat zelfs mijn beste vriendin niks meer met mij te maken wil hebben? Ik checkte snel Skype en zag dat ze nog niet heeft gereageerd.

''Waarom heb je al onze foto's verwijderd van je Instagram? Is er wat?''  Typte ik naar haar op Skype. Ze begon een berichtje terug te typen. Mijn hart begint sneller te kloppen. Wat is er in godsnaam allemaal aan de hand?

''Er is niks aan de hand, maak je niet druk. Alleen nu je naar Amerika bent verhuist en ik je waarschijnlijk nooit meer ga zien, dacht ik dat het beter is om je te vergeten. Ik vind het ook heel erg. Maar ik denk niet dat het gaat werken als je zo ver woont. En we hebben ook nog last van tijdsverschil.'' Typte Romy.

Dit kan niet waar zijn. Eerst mijn ouders, en nu Romy!? Hoe kan ze dit zeggen. Ik geloof mijn ogen niet.

''WAT!? Hoe kan je dit zeggen! We zijn al jaren beste vriendinnen, je kan me toch niet zomaar laten vallen? We kunnen nog zoveel contact hebben en ik kom ook ooit nog wel naar Nederland. Dit kan je niet maken Romy..'' 

Ik ben zo in shock. Ik besef nog niet helemaal wat er momenteel gebeurd, de tijd staat echt even stil. Ik staar uit het raam totdat ik een geluidje van Skype hoor wat betekend dat ik een nieuw berichtje heb.

''Ja, het spijt me. Ik vind 't ook moeilijk maar het is denk ik wel het beste :S. Ik moet gaan, ik heb een verjaardag van mijn oom. Sorry Mir, misschien praten we later nog.'' Typte Romy. Ze ging gelijk offline. Ik besloot niet meer te reageren en logde meteen uit van Skype. Ik sloot de computer af, liep de kamer uit en smeet de deur dicht. Ik liep woedend richting de achtertuin van school. Ik ben zo ontzettend kwaad. Onderweg kwam ik Benthe tegen.

''Hey, is there something wrong?'' vroeg Benthe.

''No just shut up!'' zei ik schreeuwend tegen Benthe. Ik liep boos door. Ik had dat misschien niet moeten zeggen, maar ik kon me gewoon even niet inhouden. Benthe liep achter me aan en pakte mijn arm vast.

''Hey, what's wrong! Don't be mad on me okay? I'm here to help.'' zei Benthe kalm en zorgzaam.

Ik voelde de tranen weer opkomen, ik was boos en verdrietig tegelijk. Ik viel in haar armen en begon keihard te huilen. Midden in de gang. Ik kon het gewoon niet meer inhouden.

''I just don't know what to do. I want to die Benthe. I can't do this anymore.'' zei ik terwijl ik uithuilde in Benthe haar armen.

Waarom doet iedereen zo vreemd tegen mij? Waarom moet ik dit meemaken. Ik wil het leven positief bekijken, maar er is niks positiefs meer in mijn ogen. Ik begin nog meer te huilen. Ik snap het niet. Op dit moment spookt er maar één vraag door mijn hoofd..

Hoe wordt het beter?

---

Bedankt voor het lezen van dit hoofdstuk! Vote/Reageer als je een vervolg wilt! Sorry dat het zolang heeft geduurd voordat er een nieuw hoofdstuk online kwam! 

xx Bo