Hoe wordt het beter?

Hoe kunnen ze

Ik staarde wat uit het raam naar de auto's die voorbij reden. De slaapkamers zaten aan de zijkant van het schoolgebouw en ik had uitzicht op een smal straatje. Aan de andere kant van het straatje stond nog een redelijk hoog gebouw. Ik denk dat het een appartementencomplex is. Over tien minuten begint de introductie beneden in de binnenkomst hal. Hoe noem je zoiets eigenlijk? Het is de ingang van de school maar ook een theaterzaal. Volgens mij wordt op normale dagen het podium wel afgeschermd en de stoelen weggehaald, want ik zag in de lucht een groot zwart doek hangen. Die zullen ze vast wel naar beneden halen als het podium niet gebruikt wordt.

Terwijl ik nog steeds op mijn bed zat bedacht ik me ineens iets. Er staan maar vier bedden in deze kamer, maar ik had nog vier andere kamergenoten. Dat betekend dat er één persoon teveel is! Ze zullen vast een foutje hebben gemaakt.

Ik baal nog steeds dat mijn ouders niks van zich hebben laten horen. Het is in Nederland natuurlijk zes uur vroeger, maar mijn ouders staan altijd voor acht uur op. Misschien is er wel een storing waardoor de telefoon niet werkt? Dat lijkt me sterk, want ze hebben ook nog hun mobiele telefoon die via een ander netwerk gaat. Het is allemaal maar vreemd. Na de introductie ga ik ze meteen weer proberen te bellen.

Ondertussen was het tijd om naar beneden te gaan. Het was 16:55 en over 5 minuten begint de introductie. Ik pakte mijn sleutel en voor ik de deur uitging checkte ik nog even snel mijn haar in de spiegel. Ik deed de deur achter me dicht en liep richting de lift. 

''Good afternoon lady's and gentlemen! My name is Bukain Mare (Spreek uit: Bjoekeen Mar) and I'm the head mistress of this school. Today I'm gonna tell you everything you need to know about this school!'' zei de vrolijke directrice.

Ze ziet er hip en aardig uit. Ze heeft een licht getinte huidskleur en mooi lang zwart haar. Ze had een mooie nette grijze trui aan en een lichtblauwe skinny jeans met zwarte hakken. 

''First of all.. Welcome to the Booking Mare School! I wrote all the things you need to know on this screen.''

Er ging een beamer aan en er verscheen tekst op het scherm. Alle belangrijke dingen die we moeten weten staan op het scherm, handig!

Tekst op het scherm:

- You will get your timetable and books later this day. We will bring it to your room.

- We have a living room where you can watch tv, play games, read books, make your homework or just chill with friends or alone. The living room is open from 07:00 A.M. till 12:30 A.M. In the weekends and vacations it's open 24/7.

- Breakfast is from 07:00 A.M. till 10:30 A.M. Lunch is from 11:00 A.M. till 1:30 P.M. and dinner is from 6:00 P.M. till 8:30 P.M in the cafetaria. 

- It's not allowed to walk through the school at night.

''This is all the information you need to know for now. You will have dinner in an hour. The cafetaria is through the living room and then to the right. Now go to your rooms and meet your roommates! Have a good evening!'' zei de directrice. Ze zwaaide en liep het podium af. De introductie was korter dan ik had verwacht, maar ik wist alles wat ik moet weten.

Ik stond op en liep snel naar de liften zodat ik de eerste was. Zo kon ik als eerste in mijn kamer zijn en kon ik mijn kamergenoten opwachten. De zenuwen beginnen nu toch wel te gieren. Ik hoop dat mijn kamergenoten een beetje aardig zijn!

Ik deed de deur open van mijn kamer en ging snel naar binnen. Ik wilde op mijn bed gaan zitten totdat ik ineens iemand zag staan. Ik schrok me rot en sprong naar achter van de schrik.

''Hey! I didn't mean to scare you, haha.'' zei een jongen geruststellend.

Ik keek hem aan en zag een knappe jongen met zwart haar en prachtige groene ogen. Hij was iets langer als mij en keek me met zijn stralende lach aan.

''My name is Marc. You are my roommate I guess?'' vroeg Marc terwijl hij mijn hand schudde.

''Yes, that's true I guess. My name is Mirthe.'' zei ik nog een beetje stamelend.

Het was een paar seconden stil totdat ik de deur hoorde. Er kwamen twee mensen binnen, een jongen en een meisje. Zo te zien kennen ze elkaar al, want ze kwamen al pratend de kamer binnen.

''Hey there! It is so nice to meet you! My name is Benthe Schijn, and you are?'' zei Benthe terwijl ze naar me toe kwam en me omhelsde alsof ze me al jaren kende. Haar naam klinkt wel heel erg Nederlands, Benthe Schijn.

''Hey, I am Mirthe Vercamman. Are you Dutch? Your name sounds so Dutch.'' vroeg ik. Waarom vroeg ik dat zo snel? Ze vindt me nu vast raar. Dalijk weet ze helemaal niet wat 'Dutch' betekend! 

''Well, my father is Dutch and I used to live in The Netherlands. But I moved to Texas when I was five so I can't really speak Dutch. Are you Dutch?'' zei Benthe.

''That is so cool! I'm Dutch and I'm going to school here for four years. After that I'm going back. It's so nice to meet you!'' zei ik enthousiast. Ik vondt het zo leuk dat Benthe Nederlands was. Ik was zo enthousiast dat ik helemaal vergat dat er ook nog een jongen achter haar stond.

''Yo, I'm Matthijs Walker.'' zei Matthijs heel chill.

''Well, it's great to meet you all! Should we go to living room and talk a bit?'' vroeg Benthe. 

Terwijl iedereen instemde bedacht ik me dat ik nog mijn ouders ging bellen.

''I'll come later. Need to call my parents.'' zei ik snel terwijl iedereen al richting de deur liep.

''Okay, see you later!'' zei Benthe. 

Ik greep naar mijn telefoon en ging op bed zitten. Ik klikte op het nummer van mijn moeder en begon te bellen. De telefoon ging over, maar niemand nam op. Ik probeerde gelijk daarna mijn vader te bellen, maar ook hij nam niet op. Ik besloot ze op de proef te stellen. Ik zette mijn nummer op anoniem zodat ze niet mijn nummer zien als ik bel. Via deze manier kan ik erachter komen of ze opzettelijk niet opnemen, of dat ze gewoon bezig zijn ofzo. Ik kan het me bijna niet voorstellen dat mijn ouders mij opzettelijk negeren. Ik wordt al misselijk bij het idee.

Oké, daar gaat 'ie dan. Ik drukte opnieuw op het nummer van mijn moeder en de telefoon ging weer over. En na 5 seconden was het raak.

''Goedemiddag, met Karin!'' hoorde ik aan de telefoon.

Ik hing direct weer op en legde mijn telefoon snel weg. Ik staarde voor me uit en voelde de woede al opkomen. Mijn ouders negeren mij gewoon opzettelijk. Ik snap er niks van. Waarom doen ze dit? Ik schopte tegen het nachtkastje naast mijn bed aan. Ik kreeg een brok in mijn keel en begon te huilen. Hoe konden ze dit doen. Ze deden al zo vreemd op het vliegveld en nu dit. Ik ben helemaal in de war en kan niet stoppen met huilen. Ik wil zo snel mogelijk naar huis, maar ook weer niet, want ik wil mijn ouders niet zien. Ik besloot mijn zus nog eens te bellen, ook anoniem, misschien neemt zij dan ook wel op.

''Hallo, met Susan!'' zei mijn zus vrolijk.

''Ja, je spreekt met mij, Mirthe. Waarom negeren jullie mij? Wat is er aan de hand?'' zei ik terwijl de tranen over mijn wangen stroomde.

''Ik weet van niks. Ik heb je niet genegeerd?'' vroeg mijn zus verbaasd.

''Doe niet alsof je van niks af weet, Susan. Ik heb ook jou drie keer geprobeerd te bellen.'' zei ik boos.

''Mirthe, ik heb het niet doorgehad oké? Sorry, ik moet nu ophangen want ik ben aan het werk.'' zei mijn zus terwijl ze direct de telefoon ophing.

Ik kon wel ontploffen van woede. Waar gaat dit allemaal over? Ik snap er niets van en ben ontzettend boos op mijn ouders. Maar misschien is het helemaal niet hun intentie om mij te negeren en bellen ze me vanzelf nog terug. 

Ik veeg mijn tranen weg en probeer aan leuke dingen te denken. Het is bijna onmogelijk om aan leuke dingen te denken, want het enige wat ik nu denk is:

Hoe kunnen ze...

Vote natuurlijk voor dit hoofdstuk als je nog een vervolg wilt en laat een reactie achter als je het leuk vond! :)