Ben bir pastayım
Yalnızlığın üflediği mumdan çıkan duman
Ve ardı sıra yeşeren hüzün senfonisi
Bir yaşına daha girdi insan
İşte bende, o pastayım
İstemedim ilk başta anlaşılmak
Karmaşık değildi bir çocuğun şekerini kapmak
İstemedim yalanlar, uydurmalar, kırmalar
Ben bir pastayım
Kendime Tanımadığım biri kadar yabancıyım
Düşündüm ki belki en güzeli buydu
Hoşçakal demek birleştikçe
Göz göze geldikçe ilk anda vedalara dalmak
Belki en güzeli biteceğini bile bile
Bitmediğine inanmak
Ben bir pastayım belki
Nasıl seversin bilmem ki
Mumlarım sönmek üzere lütfen
Bana bir heyecan ve ışık ver
Yıldızlarım sönmek üzere lütfen
Bana sevgi ve elem ver
Geceleyin duyduğum ayak sesleri güm güm
Kalbime tütünsüzüm güm güm
Senin sözlerin bana güm güm
Ne guzel de döküyorsun bu pastayı doğum günüm
Herkes sever pastayı
Ama sen sevmezsin
Herkesten gayrı önemli olan sensin
Artık aya gitmek kadar zor geliyor
Seni seviyorum demek
