Hep severdim akşamları
Ağır ağır izlemek gün batımını
Ruhumun doyumunu hissetmek içimde
Yaşadığıma inandırırdı beni
En umutsuz zamanlarımda bile
Söylenmemiş aşk insanı nasıl kahrediyor
Gün batımı bile eskisi gibi değil artık
Üçüncü şahıs durumunda güpegündüz
İnsanı nasıl kahrediyor
Satürn böyle acı görmedi yüreğimin üstünde
Ama o da farkında yaşadığımın
Hissetmek ve çekmek bu mereti
Yaşamın bana armağanı gibi
