AŞK İZİ

1.Bölüm

Multi:Hira

Uyku çok muhteşem bir şey değil mi? Bence çok muhteşem. Resmen tüm sinir edici şeylerle iletişimin kesiliyor hem dinlenmiş de oluyorsun. Muazzam aktivite. Şahsen en sevdiğim şeylerden biridir uyku. Hatta en sevdiğim şey.
Ama şu an uyumak için müthiş bir uğraş veriyorum. Çünkü battaniye alttan çekiliyor gibiydi ve üstümde bir ağırlık vardı. Bir dakika üstümde ağırlık mı vardı?! Yoksa...tövbe tövbe Allah'ım sen koru. Üçe
kadar sayıp kalkmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım çünkü yere yapıştım. Sızlayan kolumu görmezden gelerek üstümdeki ağırlığa odaklandım. Üzerimde 4 - 5 yaşlarında bir velet vardı ve bağırmaya başladım.

"Anneee odamda bir velet var. Anneee!"

Bağırmamla birlikte odama giren annem, teyzem ve kuzenim Yağız sanki ben hamileyim dermişim gibi gözlerini açmış bana bakıyorlardı ve hepsi anlaşmış gibi birden gülmeye başladılar. Ama sonra annem anlatma gereği duymuş olacak ki;

"O senin kuzenin adı da Kuzey 5 yıldır arayıp sormazsan tabi haberin olmaz.'' dedi.

ve beni odada şok içinde bırakarak teyzemi de alıp mutfağa gittiler. Odada sadece Yağız'la ben vardık ikimizde oturmuş konuşmuyorduk. Ve bu sessizlik benim Yağız'ın üstüne atlamamla son buldu.

"N'aber lan?"dedim Yağız'a

Yağız benim kuzenden öte kardeşimdi. Onlar İstanbul'da oturuyorlardı biz ise İzmir'de. Ben okula başlayana kadar bizde İstanbul'da oturuyorduk. Bu sebepten dolayı çok fazla görüşemiyorduk ve galiba görüşmeyeli 5 yıl olmuştu.

"İyi bücür sana söylemem gereken bir şey var.'' dedi.

"Söyle ve ayrıca ben bücür değilim."dedim o ise benim mutluluktan ölmemi sağlayacak o cümleyi söyledi.

"İzmir'e taşınıyoruz."

"Aaaa Yaşasın yaşasın " diyerekten Yağız'ın üstüne atladım. Her ne kadar öküzde olsa çok severdim onu.

"Ama böyle pembe kalpli pijaman olduğunu bilseydim İzmir il sınırından tekrar geri dönerdim. "dedi ve anırmaya başladı. Anırışı suratına attığım yastıkla son buldu.

"Savaş mı istiyorsun come on bitch!"
demesiyle üstüne atlamam bir oldu. Bizim bu yastık savaşımız annemin intihara sebep olacak o kulaklarımı kör eden sözleriyle son buldu.

"Hiraaa git ekmek al."

"Annee ya abim gitsin benim üstümü falan değiştirmem lazım uzun sürer."

Abim de sanki bunu bekliyormuşçasına heme karşı atağa geçip;

"Necati amca senin sümüklü hallerini biliyor. Ne hazırlanmasından bahsediyosun sen?!"

"Abi yaaa" diyerek hüsran ederken üstüme baktım. Bu müthiş (!) pembe kalpli siyah pijamamla mı gitsem acaba ? Aman nasıl olsa alt tarafı bakkala gidicem diyerek üstüme siyah hırkamı geçirdim. Mutfağa gittim , annemin uzattığı parayı aldım ve tabiki de abime pis bir bakış atmayı unutmadım. Kapıyı açtım ve siyah converselerimi giyip dışarı çıktım. Hızlıca karşıdan karşıya geçerek hesap yapmaya başladım. Şimdi evde 4 kişilik bizim aile birde 4 kişilik Yağızların ailesi vardı. Bence 5 tane ekmek yeterdi biraz fazla alayım ki akşama tekrar yollamasınlar.

Bakkala girip 5 tane ekmeği poşete koydum ve parasını Necati amcaya uzattım çıkarken de "Hayırlı işler Necati amca " demeyi unutmadım.

Bakkaldan çıktıktan sonra bir havlama sesi duydum. Arkama baktığımda buldozer gibi bir köpeğin bana doğru koştuğunu gördüm.

"Siktir"

diyerek ayaklarımı kıçıma vura vura koşmaya başladım. Dün gece yağmur yağdığından dolayı yerde su birikintileri vardı ve bu yüzden pijamamın paçaları sırılsıklam olmuştu. Ne olduysa o zaman oldu ve birden ayağım kayması sonucu yere yapıştım ama canım yanmamıştı . Kendimi soğuk ve ıslak betona hazırlarken yumuşak bir şeyin üzerine düşmüştüm

"Orası rahat galiba " dedi tanınmadık bir ses. Önce sesin nerden geldiğini anlamaya çalıştım. Meğersemki altımdaki çocuktan geliyormuş. Bi dakka ! Altımdaki çocuk mu ?!

"Kızım sana diyorum Allah Allah kalksana üzerimden çattık resmen ! " hemen çocuğun üzerinden kalkıp

"Ben mi dedim sana benim düşeceğim yerde dur diye ?! " çemkirdim.

" Önüne bakmadan mal gibi koşarsan ben ne yapabilirim. Ama bunu anlamak için önce bir beyine ihtiyacın var tabi . O da bu pembe kalpli pijamalı el kadar köpekten korkan bir kızda bulunmuyordu muhtemen ?! "

Hafif alaylı gülüşüyle söylediği sözlerden beyinsiz diyişine mi ? yoksa köpeğin yanı başımda oluşuna mı ? tepki veremiyeceğimi bilemeyerek homurdandım. Allah kahretmesin ki çocuk yakışıklıydı ve şuan karşısında bu halde bulunmam hayatın bana götüyle gülme şekillerinden biriydi.
Ben moralim eksilerde olaraktan toparlanmaya çalışırken yine onun sesi geldi.

"Lannn ! "

Başımı sesin geldiği tarafa çevirmemle anırmam bir oldu. Çünkü köpek çocuğun üzerine işemişti. Çocuk bir yandan bağırıyor bir yandan da küfrederek köpeği kovmaya çalışıyordu. Köpek hırlayıp geri çekildi.

"Seni tuvaletini yapmak için uygun bir yer
olarak gördüyse ne yapsın ? "

deyip gülmeye devam ettim. Sinirle bakan mavi mi ? yeşil mi ? çıkaramadığım gözleri hırçın bir denizi andırıyordu. Kumral saçları özenle alnına dökülmüştü. Dişlerini sıkmış ve bu yüzden çenesi kasılmıştı. O anda bacağımda hissettiğim acıyla çığlık attım. Yere düşmemle birlikte köpeğin beni ısırdığını idrak ettim. Ağlamamla kapanan gözlerim aniden havalanmamla açılmıştı.

"Napıyorsun ? " dedim aciz çıkan sesimle

"Napıyım buldum senin gibi uğursuz belayı. Salak mısın nesin ?! Hastaneye götürüyorum seni şimdi kuduz falan olursun. Gerçi çok bir fark olmaz ama."

Diyerek güya beni kucağına alma sebebini anlattı ve beni arabasına bindirdi. Araba da araba hani belli ki zengin.

"Çok acıyor mu ? "

" Yok zaten genelde köpek ısırınca acımaz !"

diyerek gözlerimi devirdim. Ama beni şaşırtarak sessiz kalmayı tercih etti. Kanıyordu ve açık konuşacak olursak koparsa bu kadar acımazdı ve ben ağlamamak adına olan savaşı çoktan kaybetmiş salya sümük ağlıyordum. Araba hastanenin önünde durdu ve beni tekrar kucağına aldıp hızlıca yürümeye başladı . Kafamı ona çevirdiğimde onunda bana baktığını fark ettim . Ama anlıyamadığım bir şekilde gergindi ve sebebini çözememiştim. Gergin olduğunu kasılan çenesinden anlamıştım. Başımı tekrar karşıya çevirdiğimde ise bana sinirle bakan abimle göz göze gelmek aklımda var olan son şeydi.