7.bölüm

48 6 0
                                    

Bir an terler içinde uyandım. Ne yani hepsi bir rüya mıydı? Saate baktığında iki saat uyumuş olduğunu fark ettim. Birden mesaj sesiyle irkildim. Aynı rüyasında ki gibiydi. Mesajın Arda'dan gelmesini istemediği için dualar ediyordu. Mesajı açtığında ise ondan olmadığını gördü ve rahatladı. Dışarı baktığında havanın kararmış olduğunu gördü. İçeri gittiğinde ise evde kimse olmadığını fark etti. Girmediği tek bir oda kalmıştı o da salondu. Girdiğinde gördüğü görüntüden dolayı şok olmuştu. Dedesi boylu boyunca yerde yatıyordu. Hemen yanına dedesinin yattığı yere gitti. Nefesine baktı nefes almıyordu. Kalp masajı yapmayı denemişti, ama olmamıştı. Tenini ellediğinde çok soğuktu. Hemen hastaneyi aradı ve dedesini dışarı çıkarmayı denedi. Bütün gücünü kullandı ve biraz zor olsada dedesini dışarı çıkarmayı başardı. O sırada ambulans geldi ve dedesini sedyeye koydular, kızda hemen ambulansa bindi ve hastaneye gitmeye başladılar. O kadar çok ağlıyordu ki artık sesi kısılmıştı. Hastaneye gittiklerinde Alev bir yere oturdu ve doktoru beklemeye başladı.

Birkaç dakika sonra doktor yanına geldi ve konuşmaya başladı. " Merhaba, siz az önce gelen hastanın neyi oluyorsunuz?" , " Torunu" , " Peki aileden görüşebileceğim başka birisi var mı?" , " Hayır, şuanda bir tek ben varım." , " Peki o zaman lütfen oturun, hastanın önceden beri bir hastalığı varmış. Bu hastalık ancak kötü bir olay olduğundan dolayı üzüldüğünde veya son günelerde çok yorulduğunda kendisini gösterir ve bu hastalıktan dolayı ameliyat olmaz ise hastayı kaybederiz. Maalesef benim elimden de bir şey gelmiyor. Hasta buraya geldiğinde çoktan ölmüştü. Başınız sağ olsun, iyi günler." Artık o kadar çok yorulmuştum ve ağlamıştım ki gücüm kalmamıştı, sesim çıkmıyordu. Beni 21 yıldır büyüten dedem ölmüştü. Bir tek geriye babaannem kalmıştı. Geriye kimsem yoktu.


Sonraki gün gelmişti. Cenaze günü babaannesi hala etrafta yoktu. Eğer bu akşam da eve gelmez ise polise bir gündür olmadığını söyleyecekti. Aysel abla da izine çıkmıştı. Cenazeye gittiğinde Betül'ü gördü, o da Alev'i görünce hemen yanına gitti. " Alev iyi misin? Çok yorgun görünüyorsun. Başınız sağ olsun. " , " Teşekkürler." Beraber bir yere oturduk. Cenazeden çıktığında ileride bir kadının telefonla konuştuğunu gördü. Sesi çok tanıdık geliyordu ama hiç umursamadı ve evine gitti. Tüm gece boyunca uyumamış, babaannesini beklemişti ama gelmedi. En sonunda dayanamadı ve karakola gidip olanları polise anlattı. Onlarda hemen aramalara başladılar. Eve giderken çok şey düşünüyordu. En başında düşündüğü şey ise; Neredesin babaanne?

Sen Kimsin?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin