Arkamızdan gelen kişi uzun boylu bir bayandı. Bayan sarı saçlı yeşil gözlüydü. Çok güzel birisiydi. O da babaanneme bakıp gülümsüyordu. Yanımıza geldiğinde ise hemen konuşmaya başladı. "Merhaba dün yaralanmadınız değil mi?" Kadın bu sefer bana bakıp gülümsedi. Sonra yüzü yine babaanneme döndü, babaannem cevap verdi. "Evet ben gayet iyiyim, kızım bak bu dün beni kurtaran bayan." Bende bayana bakıp gülümsedim ve bana elini uzattı. "Merhaba, benim adım Dolunay." Bende ayağı kalkıp elini sıktım ve konuşmaya başladım. "Merhaba, benim adım da Alev. Sizinle tanıştığıma memnun oldum." Kadın gülümsemesini bozmadan konuştu. "Ben de."
İlerleyen saatlerde arkada duran bayanın telefonu çaldı ve Dolunay hanımın kulağına bir şeyler söyledi ve vedalaştık. Biz de eve dönmeye karar verdik. Eve doğru yürürken aklıma bir soru takıldı ve babaanneme sordum. "Babaanne arkada duran bayan da kimdi?" Babaannem de bana döndü ve gülümsedi, ardından konuştu. "O bayan benim karakola gelmeme yardım etti, benim için endişelendi." Bende gülümsedim. Az sonra evimize geldik. İçeri girdiğimde Aysel ablayla karşılaştım ve koşarak ona sarıldım. "Aysel abla hoşgeldin." , "Hoşbulduk Alev." Beraber oturma odasına geçtik ve bir süre konuştuk. Dedemin başına gelenlerden haberi olmuş bu yüzden tatilini yarım bırakıp gelmiş. Babaannemin de durumunu öğrenince şok oldu. Bir süre daha konuştuktan sonra Aysel abla yemeği biz yokken yaptığını söyledi biz de yemek masasına oturduk.
Her zamanki gibi yemek yedikten sonra herkes odasına gitti. Bende üstümü değiştirip tam da yatağa yatacaktım ki aklıma ben küçükken dedemin bir deftere yazılar yazdığı geldi. Ölmeden öncede defteri görmüştüm ve sorduğumda bana zamanı gelince öğrenirsin dediğini hatırlıyorum. Bu yüzden hemen dedemin ve babaannemin kaldığı odanın kapısının önüne geldim, kapıyı tıklattım. Odadan ses gelmeyince girdim. Pencerenin kenarında dedemin her zaman oturduğu kahverengi bir koltuk vardı. Yıllardır kullandığı koltuğun sağ kenarında dirseğini koyduğu yerde oluşan çöküntü bana onu hatırlattı. Koltuğun sağ tarafında ki komidinin üzerinde gözlüğü her zamanki yerindeydi arkamı döndüğümde yarı aralık perdeden sızan ışıkla babaannemin uyuduğunu gördüm. Ses yapmamaya dikkat ederek komidinin üst çekmecesini açtım. İçlerinde ki mavi defteri buldum. Elime aldığımda altında ki anahtarı gördüm ve elime aldım. Komidini kapatıp yeniden ses çıkarmamaya çalışarak odadan çıktım ve kapıyı kapattım. Kendi odama gelip defteri ve anahtarı masaya bıraktım. Yorgun olduğum için yatağa yattım ve hemen uyudum...
