CLOUD: Ang Boyfriend Kong Multo

chapter 4

CHAPTER 4

“ms. Olaguer. . I’m sorry pero tanggal ka na sa mga scholar ng unibersidad na ito” pinakamasamang balitang narinig ko ngayong araw. .mula sa administrator ng unibersidad namin. .

“p-pero po. .”

“bumaba kasi ng halos 25% ang grade mo this midterm. .at below na yun sa grade na required sa iyo. .”pagpapaliwanag nito. .

“hindi ko na po bay un mababawi?? E-eehh halos sa scholar ko na lang po ako nakasalalay eehh. .”halos paiyak ko ng paliwanag. .

“I’m really sorry. .tanggal ka na din kasi sa mga running from suma cum laude. .”

“kahit 50% na lang po nung fee sa scholar makuha ko. .”

“I’m sorry. .” huling imik nito. .kaya tuluyan na akong nawalan ng pag asa. .umalis na lang ako sa opisina ng school administrator na malungkot ang mukha. .

Paano ko sasabihin kina mama at papa na wala na akong scholar at kailangan na nilang bayaran ng buong buo ang tuition fee ko??. . na labinglimang libo kada sem???. .baka mapaiyak na lang si mama sa sobrang sama ng loob. .

Nung uwian na. .nasa may waiting shed lang ako. .umuulan kasi at dahil sa tamad akong magdala ng payong nagpapatila na lang muna ako dito. .kaso parang walang balak tumila itong malakas na ulan na ito. .

Nakatingin lang ako sa basang kalsada na pinapatakan ng ulan ng maalala ko na naman yung nawala kong scholar. .haist!!! nalungkot na naman tuloy ako. .at nung maramdaman kong parang papatak na ang mga luha ko dahil sa kalungkutan. .napagpasyahan kong sugudin na ang ulan. .

“tsk!! Nagpabaya kasi ako!!” paninisi ko sa sarili ko habang buong pusong sinasambot ang malalaki at maraming patak ng ulan. .umiiyak na ako ng mga oras na iyan. .

Medyo malayo layo na din ang nalalakad ko at sinisipon na din ako. .pero wala akong paki. .ang iniisip ko ngayon ay yung magiging reaksyon nina mama at papa sa masamang balitang dala dala ko. .

Nung mapatapat na ako sa harap ng bahay namin. .parang kusang umatras yung mga paa ko sa pagpasok sa loob. .hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila eehh. .kaya naisipan kong wag munang pumasok sa loob bagkus ay sa park muna ako dumiretso. .

Pagdating ko sa park. .nagkataong walang walang tao. .syempre umuulan kasi!!!. .

Umupo ako sa may swing at dun ako umiyak ng tuluyan. . “baka lalong mahirapan si papa sa pagtatrabaho kapag nalaman nyang wala na akong scholar. .” bulong ko sa sarili ko. .

“ang tanga tanga mo kasi nikka!! Tanga!!” paninisi ko na naman sa sarili ko sabay humatsing ako. .nakaramdam na din ako ng panlalamig.

Napatingin ako sa langit. .madilim ito. .at patuloy pa rin ang pagbuhos ng malakas na ulan. .yumuko na lang ulet ko. .