Tam dört gün... O günden sonra dört gün okula gelmedi.
Bugün cumartesi. Babam mühendis olduğu için sık sık seyehate çıkar. Ve annemi de alıp iki günlüğüne Ankara'ya gittiler.
Yalnız kalmaya alışığım. Şuan ihtiyacım olan tek şey yalnızlık. Bu olanları Işıl'la bile konuşmadık.İçimi dökmeye ihtiyacım var ama korkuyorum. O yüzden benim için tek çıkış yol, yazmak.
Altıncı sınıftan beri yazarım. Genelde psikolojim bozuk olduğunda, ki bu çok sık olur, yazarım. Yazmaya başlamamın nedeni ilk kez birinden hoşlanmamdı. Bu duygularla ilk kez karşılaşıyordum. Kimseye anlatamadım. İnsanların beni anlamamasından, benden uzaklaşmalarından korktum ve yazdım. O gün bu gündür yazıyorum.
Liseden beri yazılarımın ana konusu "Yağız" oldu. Odama kapanıp bütün gün onun hakkında yazdıklarımı okudum. Platonik bir insanın yapabileceği her şeyi yazmışım.
Bugün de aslında sayfalar dolusu yazabilirdim. Yazabileceğimi zannediyordum daha doğrusu. Ama aslında aklımdan tek bir soru varmış. Cevabını bilmediğim, tahmin etmeye çalışırken kafayı yediğim bir soru. O yüzden kocaman sayfaya iki kelime yazdım sadece.
"Neden şimdi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF
RomanceAşkı sadece hayallerde yaşayan bir kız... Hayallerindeki kişi gerçek olmaya başladığı an, gerçekler acı bir şekilde yüzüne vurdu. Artık kimseye güveni olmayan, aşka inanmayan biri. Hiç beklemediği bir anda karşısına çıkan güzel gözlü bir çocuk... İh...
