Η Οργάνωση

VII

                    Ρωσία-Sertolovo
                   Δεκέμβριος 1980

Η Natalia ειχε συνηθίσει μετά από δύο εβδομάδες. Απο τότε σταμάτησε να τον παρακολουθεί, μιας και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο. Αλλά δεν ήταν σίγουρη αν εκείνο το βράδυ θα την άφηνε να βγει έξω. Βέβαια την άφηνε, αλλά ήταν πολύ επιφυλακτικός. Θα έβγαινε με την Akeila. Γνωρίζονταν, γιατί παλιά ήταν συμμαθήτριες. Εκείνη όμως δεν κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο, όχι επειδή δεν ήταν αρκετά έξυπνη, αλλά επειδή χρειαζόταν χρήματα για να ζήσει.

Έτσι, μιας και είχαν να τα πούνε τόσο καιρό, αποφάσισαν την προηγούμενη εβδομάδα να βγούνε και να διασκεδάσουνε. Οπότε σκέφτηκε να μην το αναφέρει καν στον Feliks. Δεν χρειαζόταν σκέφτηκε, και έτσι βγήκε έξω από το δωμάτιό της. Κοίταξε προς το εργαστήριο. Ήταν ακόμη μέσα, οπότε άνοιξε την πόρτα της εισόδου και έφυγε.

Είχαν κανονίσει να πάνε σε ένα μαγαζί πιο κάτω, στο τέλος του δρόμου. Η Akeila ήδη την περίμενε στην είσοδο. Μόλις την είδε έτρεξε να την αγκαλιάσει. Μπήκαν μέσα και κάτσανε σε ένα τραπέζι, στην γωνία. Ήταν και οι δύο πολύ χαρούμενες και ενθουσιασμένες που ξαναβρέθηκαν. Είχαν τόσα πολλά να πούνε η μια στην άλλη. Η Akeila ήθελε να μάθει για την καινούρια δουλειά της Natalia και έτσι άρχισε να της κάνει διάφορες ερωτήσεις.

-Λοιπόν, όλα καλά με την καινούρια δουλειά;

-Εμ... Δεν ήξερε τι να πει, και έμεινε να κοιτάζει το κενό.

-Συμβαίνει κάτι; Δεν είναι αρκετά καλή σωστά;

-Ναι, αυτό ακριβώς... Τα χρήματα είναι λίγα και η δουλειά πολλή, αλλά αφού το αφεντικό μου, μου προσφέρει και στέγη, πιστεύω ότι είμαι μια χαρά, είπε και χαμογέλασε.

-Και πως είναι το αφεντικό σου;

-Εμ... Πάλι κόλλησε, αλλά προσπάθησε να απαντήσει λίγο πιο γρήγορα στην ερώτησή της. Είναι αρκετά απαιτητικός, αλλά καλός μαζί μου και με το υπόλοιπο προσωπικό. Είχε πει ψέματα, αλλά δεν είχε και άλλη λύση.

-Χαίρομαι λοιπόν που είναι όλα καλά.

-Ναι... Εσύ; Πως πάει το πανεπιστήμιο;

-Όλα καλά, αλλά όχι και τόσο θα έλεγα.

-Τι εννοείς;

-Να...Είναι ένας καθηγητής μου που...Δεν ξέρω, μου φαίνεται λίγο ύποπτος.

-Ύποπτος; Δηλαδή;

-Ας πούμε, τις προάλλες κάναμε μάθημα και άρχισε να φωνάζει χωρίς λόγο. Άσε που παρατήρησα, βέβαια πριν καιρό και ίσως να ήταν η φαντασία μου, ένα παράξενο στίγμα στο χέρι του.