Η Οργάνωση

VIII

            Ρωσία-Αγία Πετρούπολη
                  Δεκέμβριος 1980

Μόλις πάρκαρε έξω απο το Πανεπιστήμιο, βγήκε από το αμάξι και έτρεξε προς την είσοδο. Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να παρουσιαστεί στο μάθημά του, αλλιώς ο διευθυντής θα τον απέλυε. Αλλά πως να μην καθυστερήσεις να ξυπνήσεις εάν την προηγούμενη νύχτα πάλι έπινες;

Ο Feliks λίγο πριν μπει στην τάξη ίσιωσε την γραβάτα του και έφτιαξε τα μαλλιά του, έπειτα άνοιξε την πόρτα και καλημέρισε τους μαθητές του. Όταν πια τακτοποίησε τα πράγματά του πάνω στην έδρα, απολογήθηκε για την καθυστέρηση του. Άνοιξε το βιβλίο του και ξεκίνησε το σημερινό μάθημα.

Αργότερα, λίγο πριν τελειώσει μοίρασε σε όλους ένα χαρτί με ασκήσεις για την επόμενη φορά. Ένα όμως περίσσευε. Κοίταξε γύρω του για να δει ποιός έλειπε. Ήταν η Akeila, αλλά εκείνη δεν είχε λείψει ποτέ από το μάθημά του. Κι αν είχε πάει στην αστυνομία; Ήξερε ότι της φαινόταν λίγο ύποπτος, αλλά με το να έκανε την παραμικρή αναφορά θα καταστρεφόταν.

Ξεροκατάπιε και ρώτησε ταραγμένος:

-Ξέρει κάνεις γιατί σήμερα λείπει η Akeila Semenovitch;

-Δεν αισθανόταν και πολύ καλά κύριε, απάντησε μια μαθήτρια.

-Πολύ καλά λοιπόν, μην ξεχάσετε να την ειδοποιήσετε για τις εργασίες που σας έβαλα, είπε και κατευθύνθηκε προς το γραφείο των καθηγητών.

Εκεί εκατσε στην καρέκλα του παίζοντας με ένα μολύβι, σκεπτόμενος την σημερινή συνάντηση. Έπρεπε να βρει μια καινούρια κοπέλα για το μαγαζί αλλά και κάποιον για να λύσει το πρόβλημα με την χαμένη βαλίτσα. Κάποιος θα έπρεπε να πάει μέχρι την Μόσχα, όπου βρίσκονταν ο Oleg και ο Nikolay, για να πάρει τις νεες προμήθειες. Όλες αυτές οι σκέψεις διακόπηκαν απότομα όταν χτύπησε η πόρτα του γραφείου.

-Περάστε, είπε και η πόρτα άνοιξε διάπλατα. Ήταν ο Alek.

-Γειά σας κύριε Gratsefsky, έχετε δει πουθενά τον διευθυντή;

-Τι τον θες παιδί μου;

-Να...να του πω ότι δεν θα μπορέσω να έρχομαι εδώ πλέον.

-Πως και πήρες μια τέτοια απόφαση;

-Είναι προσωπικό το θέμα, να μην σας κουράζω καλύτερα.

-Όχι δε με κουράζεις. Κάθισε κάτω και πες μου, θα ήθελα να σε βοηθήσω με το πρόβλημά σου. Βλέπεις, θα ήταν κρίμα για ένα μυαλό, σαν και εσένα.