Η Οργάνωση

IX

             Ρωσία-Αγία Πετρούπολη
                  Δεκέμβριος 1980

  Η Akeila από την πρώτη στιγμή είχε μια ιδέα. Ο Feliks ήταν ο αφέντης της φίλης της, Natalia. Θα μπορούσε να τους δώσει πληροφορίες, αν φυσικά το ήξερε. Πρέπει να το γνώριζε, οπότε πήρε τηλέφωνο τον Giovanni.

-Καλησπέρα, έχω να σου πω κάτι.

-Γειά, όλα καλά; Τι;

-Όλα εντάξει, λοιπόν, έχω βρει ένα άτομο που μπορεί να μας δώσει πληροφορίες.

-Αυτό είναι σπουδαίο, θες να τα πούμε αύριο αφού σχολάσεις;

-Ναι,αμέ!

-Εντάξει, σε πειράζει να πάμε μετά από το ξενοδοχείο; Για να μην καθόμαστε μέσα στο κρύο...

-Φυσικά, κανένα πρόβλημα.

-Τα λέμε λοιπόν!

  Έκλεισε το ακουστικό κάπως ενθουσιασμένη. Είχε ξεχάσει ότι έμενε σε ξενοδοχείο. Είχανε γίνει καλοί φίλοι, σκέφτηκε.

  Άλλη μια μέρα στη σχολή πέρασε και έτρεξε κάτω. Δεν τον βρήκε εκεί όμως. Περίμενε για λίγη ώρα και τον είδε να βγαίνει από ένα ταξί.

-Καλημερα, συγγνώμη που άργησα, έρχεσαι; είπε και της έδειξε την πόρτα του οχήματος.

-Ναι φυσικά, είπε με λίγη αμφιβολία.

  Το μέρος όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο το ήξερε, γενικά όλη την πόλη. Βγήκαν από το ταξί και μπήκαν μέσα. Ο Giovanni την οδήγησε προς τις σκάλες και ανέβηκαν στον πρώτο όροφο, δωμάτιο 21.

-Λοιπόν πως ήταν η μέρα σου στη σχολή; Βρήκε το κλειδί και άνοιξε την πόρτα.

-Μια χαρά.

  Της έδειξε μια πολυθρόνα και εκείνη κάθισε. Άναψε το τζάκι και κάθισε στο κρεβάτι απέναντι. Άρχισε να παρατηρεί το δωμάτιο γύρω της. Όλα ήταν απολύτως τακτοποιημένα.

-Για λέγε λοιπόν, ποιος μπορεί να μας δώσει πληροφορίες;

-Θυμάσαι στο μπαρ που γνωριστήκαμε;

-Ναι.

-Είχα έρθει στην αρχή με μια φίλη μου, η οποία έφυγε πριν μου προτείνει την δουλειά ο κος Gratsefsky. Την είδες;

-Όχι, αλλά συνέχισε.

-Δουλεύει στο σπίτι του, είναι υπηρέτρια του.

-Τότε σίγουρα θα ξέρει κάτι.

-Και γω έτσι νομίζω. Γι'αυτό ίσως να την έδιωξε, για να μην πει τίποτα.