A Secret Youtuber

34 ~

De dagen zonder Megan gaan moeizaam voorbij, ik heb d'r nu ook verloren mijn enige familielid. Iedereen om me heen probeert me te troosten en me mee uit te krijgen, gaat ze mooi niet lukken. Ik kijk naar de grote familie foto op mijn muur en krijg meteen tranen in mijn ogen. ''Sorry, dat ik dit heb verloren.'' Zeg ik huilend tegen de foto. Niet merkend dat er iemand binnen loopt praat ik rustig veder. ''Hope, gaat alles goed ?'' Roept Joost geschrokken. Ik kijk op en schud mijn hoofd. ''Ik krijg Megan niet uit mijn hoofd, ze was mijn laatste levende familielid bij me. Nu woont ze ergens en ik weet niet een waar.'' Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan. ''Hope , kop op. Ga mee naar Link, Jeremy & Enzo we gaan een challenge opnemen.'' Probeert ie. Ik denk even na en kijk hem aan. ''Eigenlijk ben ik daar best aan toe.'' Geef ik toe en sta op. ''Nou ga je wassen & omkleden. Ik ruim hier beneden wel op.'' Glimlacht ie. Ik knik en loop naar boven, stap in de douche en ga er na 20 minuten weer uit. Snel doe ik mijn haar, mascara & kleren aan. Pak mijn telefoon van de lader en doe mijn schoenen aan. Ik loop de woonkamer in en zie dat het perfect schoon is. ''Joost ?'' Ik loop het huis door maar kan hem niet vinden. Ik loop de tuin in en kijk een beetje rond. ''Joost ?'' Roep ik weer. Zuchtend loop ik weer naar binnen en pak mijn sleutels. ''Joost ?'' Nu roep ik harder. Nog steeds zoekend naar Joost loop ik weer het huis door en merk dat kamerdeur van Megan openstaat. Ik loop naar binnen en zie Joost met tranen naar de foto van Megan & Hem kijken. ''Deze is van vorig jaar de DYTG.'' Fluistert ie. ''Klopt daar hebben we elkaar ook voor het eerst ontmoet.'' Slikkend kijk ik hem aan. Hij staat op en zet de foto terug. ''Joost , ik weet zeker dat we Megan snel weer gaan zien.'' Antwoord ik lachend. Hij kijkt me aan en knikt. ''Goed dat je daar in vertrouwt.'' Lacht ie. Ik knik en loop achter m aan naar beneden. 

Na 10 minuten in de auto zitten komen we aan bij Link zijn huis. Joost loopt lachend naar de deur en loopt dan even naar binnen. Niet veel later komt Link naar buiten en is verrast me te zien. ''Na dan eindelijk 2 weken zie ik je weer in het buitenlicht.'' Zegt ie lachend. Ik knik en kijk hem lachend aan. ''Heb je me zo erg gemist ?'' Vraag ik. ''Je wilt niet weten hoe erg, ik heb dagen lang gehuild.'' Zegt ie overdreven.  Als ik hem dan ook aankijk schieten we meteen in de lach en kijken dan meteen weer heel serieus al Joost de auto instapt. Hij kijkt ons dan niet begrijpend aan en schiet in de lach, waardoor Link & ik ook in de lach schieten. ''Wauw, dat was echt eng.'' Lacht Joost. Ik knik en kijk hem aan. Ik zet de radio aan en begin met het liedje mee te zingen. De jongens genieten dan ook van het soort optreden. ''Je hebt echt een prachtige stem, die moet je aan de wereld laten horen !'' Begint Joost. ''Plankenkoorts.'' Slik ik. ''Niet voor ons.'' Gaat Link verder. ''Ja , omdat ik jullie ken.'' Zeg ik zenuwachtig. De jongens kijken me aan en niet veel later stoppen we ook voor het huis van Enzo & Jeremy.