AT THE BUS STORIES: (A Fiancé to Pretend)

FIRST STORY: A Fiancé to Pretend

Author's note:

Finally, natapos na rin ang first story na ito! Hehehe! :)

Feels so reliefe! Thanks God!

Anyway, isinama ko na po rito iyong second story ng second series ng story ng At The Bus Stories. Kaya lang, hindi ko pa alam kung kelan ko ito sisimulan. Medyo busy... hehehe! Basta, I'll do my best to start this second season of my story! Hope, more readers can appreaciate my works. Also my friend works too! She's kind the weird still, all her story are seems mysterious!

Good luck to the both of us!

... ... ...

EPILOGO

One year later…

            “Gosh! Ma-la-late ka naman niyan, eh!” hayag ng babaeng katatabi lang niya sa bus ng umagang iyon. “Hay! Sabi ko naman sa’yo kagabi na huwag kang uminom ng marami pero uminom ka pa rin!” sermon nito at lihim siyang napangiti sa sinabi nito.

            No wonder, if it’s a guy. Boyfriend niya ang pinagagalitan nito! Wika niya sa kanyang sarili at itinuon na lamang sa labas ang buong atensiyon niya tutal kanina pa naman siya nakapagbayad sa kondoktor.

            “Terminal po!” narinig niyang sagot ng babaeng katabi niya at mukhang tapos na itong makipag-usap sa kung sino man sa telepeno. “Ah, miss?” maya-maya hayag nito at mukhang siya ang tinutukoy nito kaya lumingon siya rito.

            “Bakit?”

            “Ah,” alanganin itong ngumiti sa kanya. “Hihingi lang sana ako ng pabor kung maaari lang?”

            Pabor? Bakit kaya? Anang isipan niya. “Ano naman iyon?”

            “Nakakahiya man, maaari bang maki-text sa’yo kasi na-lowbat ang cp ko medyo mahalaga lang talaga ang i-ti-text ko.” Nahihiya nitong hayag sa kanya at dahil mukhang matino naman itong tingnan isa pa, matagal na naman niyang nakakasabay ito sa naturang bus line na sinasakyan rin niya. Ipinahiram niya rito ang cell phone niya at hinayaan itong maki-text hanggang sa makipag-usap na ito sa kanya.

            “Hindi nga?!” gulat nitong pahayag matapos niyang ikuwento ang tungkol sa love story nila ng kanyang asawa.

            “Oo! Gano’n nga ang nangyari sa’min…”

            “Naku, mabuti at maayos na ang kalagayan ng asawa mo ngayon.” hayag nito.

            Ngumiti siya rito. “Pasalamat nga kami sa Poong may Kapal, kung hindi dahil sa Kanya baka wala na kami ngayon.”

            “Yeah! You’re right! God is a savior!” she said. “Anyway, nasaan nga pala ang asawa mo? Bakit hindi kayo magkasabay ngayon sa pagpasok?” takang tanong nito sa kanya. Dahil naikuwento na naman niya rito kung papaano sila nagkakilala ng asawa niya.

            “Well, his at the office right now.” Sagot niya rito. “May pinuntahan kasi siyang converence meeting sa Laguna kaya doon na siya dumeretso sa opisina.”

            “Talaga! Mabuti naman at hindi na kailangan pang sumakay ng eroplano tiyak na mag-aalala ka naman niyan.”

            Ngumiti siya rito. “Medyo!”

            “Ha? Bakit medyo lang?” may gulat at pagtataka nitong tanong sa kanya.

            “Well, it’s been one year since that accident happened. And I already passed through with that, kaya medyo palagay na naman ako kung muli siyang sasakay ng eroplano.”