Forbidden Night

Chapter 1

"Mashi! Let's go home! You're drunk!!" Awat sa kanya ni Sassy. Pero para bang wala siyang naririnig patuloy lamang siya sa pag-inom ng alak. Hindi pa niya mapapansin ito kung hindi lang biglang kinuha nito ang iniinom niya.

"Sas ano ba! Akin na yan." Sigaw niya dito. Halos pagtinginan na sila ng mga taong naroon sa bar. Nakikisabay kasi ang sigawan nila sa ingay ng tugtugin.

"Mashi, maghahating gabi na. And we still have to work tomorrow. Kung hindi ka pa tatayo diyan iiwan na kita!" Banta nito sa kanya.

"Go ahead! Di kita pipigilan." Sabay kuha dito ng iniinom.

"You're insane. Dahil lang kay Stefen nagkakaganyan ka. Get a life! Find a new guy, hindi yung nandiyan ka at naglalango sa alak."

HUminga muna siya ng malalim bago hinarap ito. "I know you are concern Sas... I just need some drink. Umuwi ka na. I can call a cab later, kunin mo na yung sasakyan. Don't worry about me."

Matagl bago umalis sa harap niya si Sassy. Kinausap muna ng kaibigan niya ang isang waiter na naroon para bantayan ang dalaga.

She's hurt. Stefen is the only guy she loved. Nunca siyang tumingin sa iba, ni paghanga sa mga gwapong artista ay di niya ginawa. Then what? Kabaligtaran naman ang ginawa nito sa kanya. Kabila kabilaan ang mga babae nito. First, she thought it was a rumor not until she saw him with a woman. Ayos lang sana kung sa normal na paraan niya ito naabutan. She just caught them making up in his office. Mukha kasing nakalimutan ng mga itong maglock ng pinto.

Ang mas kinaiinis pa niya ang dahilan nito. He has his sexual needs na hindi niya maibigay. The NERVE! Ang babaw ng dahilan niya. Wala na ba talagang matinong lalaki sa mundo?

She turned off her phone ng mapansin niyang panay ang tawag sa kanya ni Stefen. Ang kapal ng mukha!

Medyo marami na rin siyang naiinom kaya tinawag niya na ang waiter upang hingin ang bill niya. She asked the taxi driver to bring her to the nearest hotel. Ayaw pa niyang umuwi. Sassy and her are both living in a same house. Ayaw niyang maistorbo pa ito sa pagtulog kung sakaling darating siya ngayon.

She managed to went to the hotel room. Room 308. She closed the door but forgot to lock it. Dahil na rin siguro sa tama ng alak. Agad siyang nahiga sa ibabaw ng kama pagkatapos niyang hubarin ang sapatos at blusa niya.

------------------------------------------

"Matt, pare! Are you sure about this." Awat sa kanya ni Kiko.

"Ngayon pa ba ako magdadalawang isip? Nandito na tayo. Salamat sa tulong niyo." Mapaklang sagot niya.

"Pare kinakabahan ako sa balak mong ito eh." Si Christian habang nagmamaneho patungo sa sinabi niyang hotel.

"Wag kayong mag-alala. Hindi ko kayo idadamay. And I thought you want me to be happy. And you know she is my happiness, gusto ko lang siguraduhin ang kaligayahang iyon."

"Matt you're insane!" Si kiko.

"Lasing lang ako pare." Sabay lagok ulit ng alak. Pinagmasdan niya ang babaeng natutulog sa tabi niya. Si Monica. He never thought he will going to do this. Pero anong magagawa niya. Hindi niya makakayang mawala sa kanya si Monica. He is his life.

Kung hindi ko siya madaan sa santong sadalan, sa santong paspasan na lang.

Hinayaan na muna niya ang kaibigan niya na ihatid ang natutulog na babae. Nauna na ang mga ito patungo sa Room 309 habang siya ay nanatili muna sa lobby habang patuloy lamang sa pag-inom.

Kinakabahan pa rin siya sa gagawin. Alam niyang hindi tama iyon. He knows Monica will hate him the moment she woke up. Pero alam niya wala nang magagawa ito kung sakasakaling masasagawa niya ang balak.

HIndi niya napansin ang paglapit sa kanya ng mga kaibigan niya.

"Matt!! Matt!!" Tawag sa kanya ni Christian.

"Hmmm"

"You're totally drunk! Hindi mo na siguro matutuloy ang balak mo. Hindi ka na nga halos makatayo ng ayos!" Si Kiko.

"A-ako? Umalish na kayo.... sa-salamat! B-balitaan ko .. kayo . hik..hik!" Nilampasan niya lamang ang mga ito pero kamuntikan na siyang matumba, mabuti na lamang nasalo siya ng dalawa.

"See ni hindi ka nga makalakad ng ayos!" Si Christian.

"Shinong...." Hindi niya na natuloy ang sinasabi dahil tuluyan na siyang nawalan ng malay.

--------------------------------

"Tara kiko! Iuwi na natin tong baliw na toh" Si Christian.

"Iuwi? Edi nabengga tayo kay Tita Maurine nito kapag inuwi nating lasing ito. Hayaan na lang natin siya dun sa kwartong inupahan niya. Iyon naman ang gusto niya diba. Siguro namang wala na itong magagwa kay Monica. Kita mo naman di na makabangon." Sagot ni Kiko.

Sumang-ayon na lang si Christian. Hindi naman kasi nila alam kung saan nila dapat iwan ang kaibigan.

"Pare anong room nga ba ulit iyon?" Tanong ni Christian.

"Hala! Ba't di mo matandaan? Nasaan yung susi?"

"Iniwan ko dun sa kwartong pinagdalhan natin kay Monica!"

"Langya naman! Kung di ka ba naman isa't kalahating tanga!" Si kiko.

"Nagsalita! Ikaw kaya ang nagsuggest na iwan yung susi. Tapos iwan na lang ang pintong di nakalock."

"Ay ewan ko sa'yo. Hanapin na lang natin kung alin yung di nakalock. Lahat naman siguro ng nandito sa hotel ay naglolock dahil alam mo na yon."

"Oh sige na! Dalian na natin."

"Oh ito pare bukas!" Si Kiko.

"Dalian mo! Tulungan mo ako sa damuhong to! Ang bigat bigat na eh."

Kinarga nila ang binata papasok sa silid. Ni hindi na nila inabalang dalhin pa ito sa kama. Hinayaan na lang nila itong nakahilata sa sahig.

"Ano hahayaan na lang natin siyang ganyan ???" Tanong ni Kiko.

"Mas mabuti na yan! Para sigurado tayong di agad siya makakaabot kay Monica."

"Oh sige na tara na!!" Si Kiko.