DUR GİTME

Gecenin Kızı

Mark Eliyahu : Journey

Oysa sen dizlerine yatırıp avuttuğun bir çocuğu, karanlıkta bırakacak kadar acımasız bi adam değildin. Sana ne yaptılar.?

~~~~

Eftelya
↘

Tüm acılara doymuştum ama hayat acısında daha toydum. Babam hep derdi ki "her zaman başını dik tut kızım çünkü sen bir kere başını eğersen insanlar başını kaldırmaman için canları pahasına senin canına bahis oynarlar". Şimdi anlıyorum ne kadar haklıymış. Ben başımı bu zamana kadar ne darbe alırsam alayım indirmedim. Babam gözümün önünde öldüğünde de ilk defa acı çektiğimde de indirmedim başımı. Aslında Baranla yaşanan olaya pek aşk acısı denmez ama acıttı. Ben acılara isim vermeyi sevmem. İçeriği ne olursa olsun acıttı mı acıtmadı mı diye bakarım. Acıttıysa bunun adı acıdır.

Her yıl 17 Ekimde giderim uçurum kenarına. Hiçbir zaman ağlamam, başımı gökyüzüne kaldırır ve gülümserim. Ruhsuz olarak tanınıyorsan bir ortamda duygularını kendinden bile gizlemelisin. Ben sadece babamın yanında açığa çıkarırım duygularımı.

Dün akşam ki yıkılışımın sebebi de buydu. 3 yıldır içime attıklarıma atacaklarım da eklendi. Babamın sözünü dinledim ve eğmedim başımı aşağıya. Sadece gözlerimde ki kızarıklık görünmesin diye aşağıya baktım. Bunu fırsat bilenler canları pahasına benim canıma bahis oynadılar. Şimdi sıra benim sıram. Canıma oynanan bahisleri onların canları pahasına kazanacağım. Kaybetmek zaten yok.!

~

Sabah uyandığım da kimse yoktu ortalıkta bende bunu fırsat bilip eve gidiyorum. Arabaya atladığım gibi gaza bastım. Garajdan içeri girip arabayı park ettim. O esnada gözüme bahçe kapısının dışından beni izleyen siyah kapüşonlu biri çarptı. Bu tip bu duruş bi yerden hatırlıyorum... Bu o.! Bu o.! Ne işi var onun burda.? Hangi cesaretle gelir buraya.!

Eliyle evin kapısını gösterdi. Kafamı çevirip bakınca siyah bir zarf gördüm. İçinde ne olduğunu umursamadan koşarak dışarı çıktım. Hareket etmesini yada kaçmasını bekledim ama o sadece durdu. Durdu ve benim onun yanına gitmemi bekledi.

Yanına gittiğim zaman gülümsedi. Başını kaldırıp yüzüme baktı. O yeşil gözler bu sefer niye huzurla ve mutlulukla bakıyor ki.? Onun gözlerini niye dipsiz bi kuyu gibi beni içine çekiyor.? Ben niye ona vurmak varken sadece susmuş gözlerine bakıyorum.? Noluyo lan.! Kendine gel Eftelya dedim ve bir adım geri çekildim. Gözlerimin içine baktı, konuş dercesine hareket etti gözleri gözlerimde. Sanki anlatmak istediğim milyonlarca şey var ama susuyorum diyordu. Her insanın gözünden geçen duyguları anlayan biri olarak neden onun gözünün içine bakınca sadece susup izleyesim geliyor. Gözleri yeşil, yemyeşil. Ama bu cennet değil bu denizin dibinde yosun tutan bi yeşil. Gökyüzünün mavisi ve suyun beyazı içinde kendi kendine harmanlanan bir yeşil. Bir delik var orda ve beni ona sürüklüyor. Dibe çekiliyorum.

¬ Konuş.

Diyorum ve susuyorum. Suratında mimik oynamazken gözlerinin içi parlıyor, gözbebekleriyle gülümsüyor bana. Yaslandığı duvardan ileriye bir adım atıyor ve yaklaşıyor bir adım daha. Benim açtığım mesafeyi o tamamlamış oluyor.

~ Müsadenle gecenin kızı.

Solumdan bir adım atmış gidecekken bu sefer ben bir adım atıp onun önüne geçiyorum.

¬ Gecenin kızı.?

Gecenin kızı dedi bana Ruhsuz yada Eftelya değil, gecenin kızı dedi. Anılarım zihnimin ücra köşelerinden çıkıp gözümün önüne gelirken sadece durup o günü anımsadım.