Evi ev yapan Tuğba'ydı. Onun olmadığı zamanlarda ev duvarlardan ve çatıdan ibaret öylesine bir yapıydı. Tuğba olduğu zamanlarda yuvaya dönüşüyordu. Anaç ruhlu ya da evi çekip çeviren türde bir kadın olduğu için değil elbette. Tuğba bunların hiçbirini yapmadan, yine de bulunduğu ortama varlığını, ruhunu, canlılığı katan bir kadındı.
Kollarıyla sevgiyi, bedeniyle özgürlüğü vaat eden bir kadındı. Uzun yıllar boyunca yabancı topraklarda savaşıp, vatana dönmek gibiydi ona dönmek.
Ne çok şeydi Tuğba, Yiğit'in hayatında ve aynı zamanda hiçbir şey. Sevgilisi, arkadaşı, sırdaşı, yoldaşı ve hatta annesi ya da eşi olabilirdi Tuğba. Hep özlemini duyduğu anne kadar ulaşılmazdı kafasında onu koyduğu yer.
Yıllarca anne özlemi çekmiş bir çocuk için, anneye kavuşmanın ötesinde bir hayal olamazdı. Her şey onunla başlamış ama onsuz bitmişti. Tuğba güzel ve akıllı bir kadın olmaktan başka anlamlar barındırıyordu kişiliğinde Yiğit için. Onun gözlerine bakmak, özlem ile geçen yılları bir çırpıda silip atmak, kat edilemeyen mesafeleri kapatmak, açlığını çektiği tüm duygulara tıka basa doymak gibiydi.
Telefonun sesiyle düşüncelerden sıyrılan Yiğit, ekranda onun adını görünce gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Prenses Deme
RomanceHırs, tutku, kıskançlık ve nefret duyguları arasında beklenmedik bir biçimde filizlenen muhteşem bir aşkın hikâyesini okumaya hazır mısınız? Babasının biricik prensesi, dünyalar güzeli Nil, bir gün cici kız olmaktan sıkıldığına karar verip çocukluğ...
