Γεύση Πικραμύγδαλου

Chapter 4

Stiles's POV

Ανοίγω τα μάτια μου τόσο ξαφνικά που σχεδόν απορώ που στο καλό βρίσκομαι. Μια γνώριμη αφίσα του Michael Jordan, να ετοιμάζεται στην θέση για τρίποντο, απέναντι στον τοίχο μου θυμίζει ότι είμαι ακόμα σε αυτό το μεγάλο σπίτι αδελφότητας.

Το κεφάλι μου μουδιασμένο ακόμα από χθες το βράδυ μου υπενθυμίζει το hang over στο οποίο βρίσκομαι την δεδομένη στιγμή. Δίνω εντολή στο σώμα μου να σηκωθεί αλλά δεν υπακούει. Ψάχνω απεγνωσμένα το κινητό μου για να μπορέσω να μάθω τι ώρα είναι το αναθεματισμένο πρωί.

Βρίσκω το κινητό στην τσέπη του μαύρου μου τζιν. Πιέζω το κουμπί του καινούριου μου i-phone και με έναν εκνευριστικό ήχο μου δείχνει ότι η ώρα είναι μόλις 9:48. Για ποιον πούστη λόγο είμαι ξύπνιος τέτοια ώρα γαμώτο;

Κάνω άλλη μια επιτυχημένη προσπάθεια να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ανοίγω την πόρτα και σέρνω τα βήματα μου μέχρι το μπάνιο. Αν δεν κατουρήσω τώρα νιώθω πως θα πεθάνω.

Μέσα στο μπάνιο βρίσκεται μια κοπέλα ξαπλωμένη μέσα στην μπανιέρα. Προς ξέρει πόσο θα ήπιε χθες; Η μπαγιάτικη μυρωδιά εμετού κάνει την εμφάνιση της καθώς κατευθύνομαι προς την λεκάνη. Θεέ μου, αηδία.

Αγνοώ την κατάσταση και ξελαφρύνω την κύστη μου που είναι έτοιμη να σπάσει. Το κεφάλι μου πονάει ακόμα τόσο γαμημένα πολύ. Περπατάω προς τον διάδρομο και κατεβαίνω την μεγάλη εσωτερική σκάλα του σπιτιού για να βρεθώ απευθείας στο τεράστιο και ευρύχωρο σαλόνι.

Όλα είναι άθλια μέσα στην ακαταστασία και υπάρχουν 3 ακόμη νεαροί που κοιμούνται πάνω στον καναπέ. Περιεργάζομαι την μοκέτα και εύχομαι νοητά αυτό το τεράστιο σημάδι από λεκέ να είναι ποτό και όχι εμετός. Το προσπερνάω και φτάνω προς την κουζίνα για να πιω ένα ποτήρι νερό και να απαλαχτώ από αυτή την απαίσια γεύση του στόματος μου.

Γαμώ το κεφάλι μου πονάει, τι το ήθελα να πιω τρίτο βράδυ συνεχόμενα;

Στην κουζίνα βρίσκεται ο Σκοτ ο οποίος προσπαθεί αποτυχημένα να μαζέψει τον χαμό που επικρατεί σε ολόκληρο το σπίτι. Κρατάει μια τεράστια μαύρη σακούλα σκουπιδιών και πετάει μέσα τα κόκκινα πλαστικά ποτηράκια που βρίσκονται παντού.

Με παίρνει είδηση καθώς γυρίζει από τον θόρυβο της βρύσης που μόλις άνοιξα. Παρατηρώ τα μάτια του. Φίλε είναι κομμάτια σαν εμένα.

"Καλημέρα κολλητέ" με χαιρετάει κάνοντας μια γκριμάτσα στο πρόσωπο του που σε άλλη περίπτωση θα μπορούσε να θεωρηθεί χαμόγελο.