Γεύση Πικραμύγδαλου

Chapter 1

Lydia's POV

Χτυπάω την πόρτα με ανυπομονησία. Μόλις γύρισα από τις καλοκαιρινές διακοπές που πήγα με τους γονείς και την μεγαλύτερη μου αδερφή και είμαι ενθουσιασμένη αλλά και στεναχωριμένη που πέρασαν οι μέρες τόσο γρήγορα.

Αν και το ταξίδι ήταν πολύ κουραστικό αφού είχε καθυστέρηση το αεροπλάνο από το αεροδρόμιο της Ρώμης δεν θα άντεχα να μην έκανα μια επίσκεψη στην κολλητή μου την Έλεν. Έχω να την δω ένα μήνα περίπου και νιώθω να μου λείπει αφόριτα.

Καθώς χτυπάω άλλη μια φορά την πόρτα και μετακινώ το βάρος του σώματος μου από το ένα πόδι στο άλλο, σκέφτομαι να στείλω ένα μήνυμα στο αγόρι μου, τον Μάικλ, να δω τι κάνει χωρίς να του αποκαλύψω όμως ότι είμαι πίσω στην Μασαχουσέτη.

*Χέι, Μάικλ! Τι κάνεις;* ίσα που προλαβαίνω να γράψω.

Η πόρτα τελικά ανοίγει και από πίσω ξεπροβάλει η μητέρα της Έλεν. Φοράει μια ποδιά, κάτι που δείχνει πως ήταν στην κουζίνα και έκανε δουλειές. Παρόλα αυτά δείχνει, όπως πάντα, τόσο όμορφη λες και δεν κουράζεται ποτέ της από τις δουλειές του σπιτιού που δείχνουν ατελείωτες και πολύ βαρετές.

"Λύντια!" τσιρίζει με ενθουσιασμό μόλις με αντικρίζει και με αγκαλιάζει μην μπορώντας να πιστέψει ότι με βλέπει μπροστά της. "πότε γυρίσατε; Πως περάσατε; Πως είναι οι παππούδες σου; Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω μετά από τόσο καιρό" με βομβαρδίζει με ερωτήσεις και εγώ την αγκαλιάζω σφιχτά και της χαρίζω ένα μεγάλο χαμόγελο.

"Πριν 2 ώρες γυρίσαμε από το αεροδρόμιο, περάσαμε πολύ όμορφα και οι παππούδες μου χάρηκαν τόσο πολύ που μας είδαν μετά από τόσο καιρό." της απαντάω ευγενικά καθώς μου κάνει χώρο έτσι ώστε να περάσω μέσα στο μεγάλο και άνετο χολ του σπιτιού.

"Αχ τέλεια καλά έκανες και ήρθες. Η Έλεν θα χαρεί τόσο πολύ που θα σε δει. Ήδη της έχεις λείψει και μιλάει όλη την ώρα για εσένα και το πως τα περνάς στις διακοπές" φλυαρεί από την χαρά της εκείνη και με οδηγεί προς την κουζίνα για να μου προσφέρει ένα κομμάτι κέικ που πρέπει μόλις να έβγαλε από τον φούρνο.

Αρπάζω με ευγνωμοσήνη το μεγάλο κομμάτι κέικ σοκολάτας και την ευχαριστώ νοητά με ένα χαμόγελο πριν αρχίσω να μασουλάω το πεντανόστιμο αυτό κέικ που μόλις μου πρόσφερε. Πεινούσα όντως μιας και έχω να φάω από τις 3 το μεσημέρι και η ώρα είναι ήδη 7 και μισή.

"Πωπω το κέικ σας είναι όπως πάντα καταπληκτικό" την διαβεβαιώ και φαίνεται ικανοποιημένη από το σχόλιο μου.